Tag: zaburzenia odżywiania

Opublikowane w

Obraz swojego ciała

30Czym jest negatywny lub zaburzony obraz ciała?

Obraz ciała odnosi się do tego, jak ludzie postrzegają samych siebie. Zniekształcony obraz ciała (zwany także negatywnym) odnosi się do nierealistycznego sposobu, w jaki ktoś widzi swoje ciało. Podobnie jak w przypadku zaburzeń odżywiania, jest to częściej spotykane u kobiet, jednak wielu mężczyzn także cierpi na to zaburzenie.

Zaczynasz formować postrzeganie atrakcyjności, zdrowia, akceptacji i funkcjonalności swojego ciała we wczesnym dzieciństwie. Ten obraz ciała formuje się dalej wraz z wiekiem i na podstawie opinii twoich rówieśników, członków rodziny, trenerów itd.

Cechy charakteru, takie jak perfekcjonizm i samokrytyka mogą również wpływać na rozwój negatywnego, wewnętrznego obrazu twojego ciała.

Objawy negatywnego postrzegania własnego ciała

Do objawów negatywnego lub niezdrowego obrazu własnego ciała należą:

  • Obsesyjne ocenianie swojej sylwetki w lustrze
  • Wymyślanie ubliżających komentarzy na temat własnego ciała i częste porównywanie jego kształtu i rozmiaru do ciał innych ludzi
  • Zazdrość o figurę przyjaciółki, lub równie często, o figurę celebryty lub innej postaci z mediów

Przyczyny negatywnego postrzegania ciała

Czasami na negatywne postrzeganie swojego ciała wpływ ma jedno lub więcej istotnych wydarzeń. Na przykład, gimnastyczka, która jest nieustannie namawiana przez swojego trenera i innych sportowców do utraty wagi, może rozwinąć głęboko zakorzenione i długotrwałe niezadowolenie z własnego ciała, bez względu na to jak szczupła się stanie.

Jeśli masz obawy związane z wyglądem twojego ciała, zadaj sobie te pytania:

  • Czy moje postrzeganie piękna jest zaburzone przez lata ekspozycji na media, które wychwalają bardzo szczupły ideał, który jest niemożliwy do osiągnięcia dla większości ludzi zdrowymi środkami?
  • Czy łapię się na regularnym krytykowaniu mojego wyglądu?

Relacja pomiędzy wagą a postrzeganiem swojego ciała

Normalnie zdrowy zakres masy ciała dla danej osoby może być postrzegany jako nadwaga przez osobę ze zniekształconym obrazem własnego ciała. Młoda kobieta chorująca na anoreksję może spoglądać w lustro i widzieć odbicie o wiele większe niż jest ono w rzeczywistości.

I odwrotnie, nie jest niczym niezwykłym, że osoby otyłe zgłaszają, że nie zdawały sobie sprawy z tego, jak duże są i postrzegały się jako o wiele mniejsze, dopóki nie natrafiła się okazja gdy zobaczą zdjęcie, nagranie lub odbicie w oknie, które uderza w nerw i powoduje, że godzą się z rzeczywistym obrazem swojego ciała.

Relacja pomiędzy zaburzeniem odżywiania a postrzeganiem swojego ciała

Obawy dotyczące wyglądu ciała i zaburzenia odżywiania idą w parze. Często to brak satysfakcji ze swojego wyglądu prowadzi młodą osobę do wniosku, że utrata wagi może polepszyć ich wygląd i sprawić, że będą się lepiej czuć ze sobą i swoim ciałem.

Tak więc niejednokrotnie następstwem są restrykcyjna dieta i nadmierna aktywność fizyczna, prowadząc często do zachowań typowych dla zaburzeń odżywiania i obsesji na punkcie wagi, które mogą rozwinąć się w anoreksję, bulimię, ortoreksję, kompulsywne objadanie się lub zaburzenia objadania się.

Leczenie negatywnego postrzegania ciała

Leczenie zaburzonego postrzegania ciała jest kluczowym krokiem w kierunku wyleczenia. Problem nie rozwiąże się sam.

Rozpoznanie i zaakceptowanie twoich uczuć oraz towarzyszących ich doznań cielesnych pomoże ci poczuć się bardziej komfortowo w twoim ciele. Zmniejszy to również tendencję do tłumienia uczuć i zwracania się w stronę niezdrowych, negatywnych wewnętrznych monologów, mających na celu uniknięcie nieprzyjemnych uczuć.

Terapia poznawczo-behawioralna to często stosowana metoda, w której irracjonalne myśli są rozpoznawane, analizowane i przekształcane w bardziej racjonalną rozmowę z samym sobą.

Dodatkowo często wykorzystywana jest terapia tańcem i ruchem, która ma na celu rozwijanie większego zaufania i uznania dla własnego ciała w oparciu o tworzenie wewnętrznych doświadczeń, zamiast po prostu oceniać swoje ciało pod względem estetyki.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/body-image

Opublikowane w

Opieka nad dzieckiem chorującym na bulimię

Szacuje się, że aż 3% kobiet w przedziale wiekowym 20-25 lat ma bulimię. Nie jest to jednak dolegliwość dotykająca jedynie młode kobiety. Również mężczyźni mogą zmagać się z bulimią, a najniższy wiek odnotowany u obu płci wynosi 9 lat.

Jesteś w stanie uwierzyć, że twoje dziecko może mieć bulimie? Zdefiniujmy, czym jest żarłoczność psychiczna i dlaczego jej wykrycie może być trudne, nawet u członka rodziny.

Czym jest bulimia?

Wiele osób kojarzy bulimię z oczyszczaniem się – prowokowaniem wymiotów w celu pozbycia się jedzenia z żołądka. Podczas gdy jest to jedna z cech bulimii, rodzice musza również zrozumieć inne jej cechy:

  • Oczyszczanie. Czy twoje dziecko znika w ciągu godziny od zjedzenia posiłku? Idzie do oddalonej toalety lub wychodzi z domu? Jest to typowe dla bulimików

  • Niepohamowany apetyt, opisywany jako zjadanie większej ilości jedzenia za jednym razem niż normalnie. Może to być cechą bulimików

  • Ciągłe objadanie się i oczyszczanie. Jest to cecha charakterystyczna dla bulimii

  • Poczucie utraty kontroli podczas objadania się. Twoje dziecko może być bezsilne wobec potrzeby objadania się

  • Poczucie winy i wstydu z powodu objadania się

  • Zażywanie środków przeczyszczających, leków moczopędnych i robienie lewatyw w celu szybkiego pozbycia się jedzenia

  • Obraz samego siebie oparty na podstawie wyglądu i wagi, zamiast innych cech, takich jak inteligencja czy kreatywność

  • Poważne problemy z zębami wynikające z czynności oczyszczających. Zakwaszenie spowodowane wymiotami może z czasem zniszczyć ochronne szkliwo na zębach twojego dziecka

  • Uszkodzenie przełyku, stan zapalany, a w skrajnym przypadku krwawienie spowodowane wymiotami. Wrażliwy przełyk może wskazywać bulimię

Czy ciężko wykryć bulimię u mojego dziecka?

Nawet mimo tych pozornie widocznych objawów, bulimia nadal może być trudna do wykrycia. Waga u osób chorujących na bulimię, może wahać się od niedowagi, przez zdrową wagę, aż do nadwagi. Twoje dziecko może wyglądać „normalnie”, ale ich ciało może być spustoszone od środka z powodu braku odpowiednich substancji odżywczych, urazów przełyku, uszkodzeń zębów i problemów psychicznych.

Po drugie, wypieranie się zaburzenia odżywiania nie jest rzadkością wśród dzieci. Mogą mieć nawet dopracowane historyjki dotyczące tego jak dobrze się odżywiają, albo dlaczego wymiotowały po poprzednim posiłku. „Mam ostatnio problemy z żołądkiem”, albo „jem trzy posiłki dziennie!”.

Jak niebezpieczna jest żarłoczność psychiczna? Obrażenia fizyczne będące wynikiem bulimii są poważne. Niekontrolowana może doprowadzić do trwałych uszkodzeń przełyku, zębów i żołądka.

Przy powtarzających się i gwałtownych wymiotach, uszkodzenia i krwawienie w przełyku mogą być bardzo niebezpieczne. Z czasem organizm pozbawiony jest odpowiednich składników odżywczych, które wpływają na poziom energii, koncentrację i rozwój komórek.

Psychiczne skutki bulimii mogą być równie wyniszczające. Strach, wyparcie, frustracja wynikająca z braku kontroli nad swoim zachowaniem mogą wyssać życie z danej osoby. Depresja, stany lękowe i trauma to realne zagrożenia dla bulimików.

Jak mogę pomóc mojemu dziecku?

Oto kilka wskazówek, by pomóc tobie, jako rodzicowi:

  • Słuchaj. Słuchaj słów jakich używa twoje dziecko. On lub ona może wyrażać wstyd, depresję lub strach. Ton ich głosu może słabnąć, gdy mówią o jedzeniu

  • Obserwuj. Dzieci mogą unikać kontaktu wzrokowego, gdy rozmawiają o jedzeniu. Mogą wyglądać na pokonanych, bezsilnych albo tak, jakby ich życie wymknęło się spod kontroli

  • Rozmawiaj. Jeżeli podejrzewasz, że istnieje jakiś problem, porozmawiaj z dzieckiem. W spokojny i wyrozumiały sposób powiedz mu co widziałeś lub słyszałeś. Bądź konkretny. „Niepokoję się o ciebie, ponieważ słyszałem jak wymiotujesz w łazience po obiedzie.” „Martwię się o ciebie, ponieważ nie jadłeś obiadu przez kilka dni.”

  • Kontroluj Internet. Wielu rodziców nie rozumie dostępu do stron internetowych promujących zaburzenia odżywiania, jaki mają ich dzieci. Strony wychwalające przerwę między udami (ang. thigh gap), samookaleczanie lub sposoby na uniknięcie wykrycia czynności oczyszczających są szczególnie popularne wśród dzieci. Na Youtube, najczęściej używanej wyszukiwarce wśród młodzieży, znajdują się nagrania propagujące zaburzenia odżywiania. Szukaj stron, które używają haseł pro-ana, dotyczących anoreksji, i pro-mia, dotyczących bulimii. (http://www.med.umich.edu/yourchild/topics/eatdis.htm)

„Co jeśli moje dziecko się zdenerwuje lub zaprzeczy?” Dzieci często mówią, że nic złego się nie dzieje. Powiedz dziecku, że je kochasz i chcesz mu pomóc. Możliwe, że będziesz musiał podejść do dziecka kilka razy zanim zareaguje.

Czy moje dziecko potrzebuje leczenia klinicznego, aby pokonać bulimię?

Jako rodzic, nie oczekuj, że twoje dziecko „wyrośnie” z bulimii. Bulimia to fizyczna i psychiczna pajęczyna, która ściśle oplata twoje dziecko. Jeżeli podejrzewasz, że twoje dziecko jest bulimikiem, wiedz, że istnieje profesjonalne leczenie, które może pomóc.

Z odpowiednią pomocą, większość bulimików może odzyskać kontrolę nad swoją chorobą i żyć dalej, zdrowo i szczęśliwie. Bez leczenia, ryzykują dalsze życie wypełnione zmaganiami i poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Podsumowując, zapewnij swojemu dziecku profesjonalne leczenie. To może być jedna z najlepszych rzeczy jakie możesz dla niego zrobić.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia/caring-for-a-child-with-bulimia-nervosa

Opublikowane w

Problemy z zębami spowodowane bulimią

Skutki bulimii są niekorzystne i obejmują sferę fizyczną, emocjonalną, psychologiczną, społeczną, finansową i wiele innych.

W porównaniu z anoreksją, skutki fizyczne bulimii mogą nie być tak widoczne i oczywiste.

Ludzie mogą cierpieć na bulimię niezależnie od swojej wagi czy postury i możliwe, że mogą z tego powodu dłużej ukrywać swoje zmagania.

Uszkodzenia zębów są częstym skutkiem ubocznym

Jednym z bardziej szkodliwych i powszechnych skutków ubocznych bulimii są zniszczone zęby. Negatywny wpływ jaki bulimia ma na zęby jest często przyćmiony przez inne poważne konsekwencje zdrowotne, takie jak powikłania układu krążenia, zaburzenie równowagi elektrolitowe, zaburzenia żołądkowo-jelitowe i zanik kości.

Jednak gdy osoba z bulimią regularnie prowokuje wymioty, zęby poddawane są na ciągłemu kontaktowi z kwasem żołądkowym. Przewlekłe oczyszczanie i wynikająca z tego obecność kwasu chlorowodorowego w jamie ustnej mogą doprowadzić do wielu dolegliwości i objawów, takich jak:

  • Suchość w jamie ustnej

  • Erozja szkliwa

  • Próchnica lub zwiększona podatność na rozwój ubytków

  • Przewlekły ból gardła

  • Chrypa

  • Bolesne lub krwawiące dziąsła

  • Trudności lub ból przy przełykaniu

  • Uszkodzenie podniebienia

  • Powiększenie gruczołu ślinowego

  • Suchość w jamie ustnej

  • Zmniejszona produkcja śliny

  • Nieprawidłowości w ułożeniu szczęki

  • Złamane, popękane zęby lub ich wypadanie

  • Problemy z przeżuwaniem

  • Odwrócenie poprzednich zabiegów dentystycznych

  • Uszkodzenie przełyku

Zdiagnozowanie przez dentystę

Podczas gdy zęby mogą nie wydawać się pierwszym wskaźnikiem zaburzeń odżywiania, wiele osób jest diagnozowanych przez swoich dentystów, którzy często są pierwsi na miejscu zbrodni jeśli chodzi o dentystyczne objawy wynikające z bulimii.

Lekarze dentyści mogą mieć kluczową rolę w rozpoznaniu wczesnych objawów bulimii, jako profesjonaliści, którzy często mają kontakt z jamą ustną i stanem zębów pacjenta.

W niektórych przypadkach dana osoba może żyć z bulimią wiele lat, zanim otrzyma pomoc, lub oficjalnie zdiagnozuje się u nich tę chorobę psychiczną.

Problemy dentystyczne mogą mieć poważne konsekwencje

Powstałe uszkodzenia jamy ustnej i zębów, często mogą być pierwszą oznaką, wskazującą na przewlekłe zaburzenie odżywiania. Jakość życia osoby cierpiącej na bulimię może się znacznie pogorszyć z powodu problemów z zębami lub jamą ustną.

Wiele osób może mieć trudności z żuciem lub połykani, albo odczuwać ból, podczas gdy innym mogą łamać się lub wypadać zęby. Nieleczone ubytki mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a krwawiące dziąsła mogą być objawem choroby przyzębia.

Trzeba wyleczyć główną przyczynę

Podczas gdy leczenie istniejących chorób dentystycznych, takie jak wypełnianie ubytków, odbudowa złamanych zębów, dbanie o dziąsła itp., są krótkoterminowym rozwiązaniem, długoterminowym rozwiązaniem będzie szukanie odpowiedniego leczenia, które jest potrzebne w bulimii.

Choroby dentystyczne są poważnym problemem, o który trzeba zadbać przy pomocy odpowiedniego specjalisty, ale naprawy nie pomogą jeżeli dana osoba dalej będzie się regularnie oczyszczać.

Jeżeli ty, lub ktoś z twoich bliskich ma problemy z zębami wynikające z bulimii, rozumiesz pewnie wstyd jakiego doświadcza się przy tej chorobie.

Możliwe, że doświadczasz problemów z jedzeniem i cieszeniem się z jedzenia, lub czujesz się skrępowany, jeśli chodzi o uśmiechanie się lub śmianie.

Ważne jest, aby wiedzieć, że jest nadzieja i uzdrowienie, i nie dotyczy to jedynie zębów, ale całego siebie. Całościowa odbudowa naprawdę jest możliwa, jeżeli szukasz środków potrzebnych do wyleczenia bulimii.

Bulimię można wyleczyć

Bulimia jest rzeczywiście przewlekłą chorobą psychiczną, która może wpływać na twoje życie, indywidualność, bezpieczeństwo i samoocenę w sposób, o którym nigdy nie myślałeś, że mógłby być możliwy. Wiedza o tym jak może się rozwinąć twoja droga do zdrowia, lub jak twoje ciało może się odbudować po bulimii, może wydawać się przytłaczająca.

Piękno leczenia polega na tym, że postęp następuje z dnia na dzień, gdy stajesz się silniejszy z dala od zaburzenia odżywiania.

Porozmawiaj z profesjonalistami, aby otrzymać pomoc!

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia/dental-problems-caused-by-bulimia

Opublikowane w

Czym jest bulimia?

Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa) jest psychicznym, przewlekłym i zagrażającym życiu zaburzeniem odżywiania, opisywanym jako spożywanie nadmiernych ilości pożywienia w krótkim czasie, a następnie próba uniknięcia przybrania na wadze poprzez oczyszczenie się z tego co zostało zjedzone.

Do metod oczyszczenia należy prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub leków moczopędnych oraz ekstremalne, długotrwałe ćwiczenia. Często w trakcie epizodów objadania/oczyszczania się, mężczyzna lub kobieta cierpiąca na bulimię traci kontrolę i podejmuje szaleńczy wysiłek aby pozbyć się tych odczuć.

Ponieważ on lub ona może trzymać epizody objadania i oczyszczania w tajemnicy, osoby takie często są w stanie ukrywać swoją chorobę przed innymi przez dłuższy czas. Osoby cierpiące na żarłoczność psychiczną często wykorzystują te zachowania aby zapobiec przybraniu na wadze, stworzyć poczucie kontroli, i/lub traktują je jako sposób radzenia sobie z trudnymi okolicznościami lub sytuacjami.

Opisana i sklasyfikowana przez brytyjskiego psychiatrę Geralda Russela w 1979 roku, Żarłoczność Psychiczna (bulimia nervosa) pochodzi od greckiego określenia znaczącego „wilczy głód”. Jeżeli ty, lub bliska ci osoba cierpi na to zaburzenie odżywiania, szukaj profesjonalnego leczenia zaburzeń odżywiania.

Główne typy bulimii

Istnieją dwa najpopularniejsze typy żarłoczności psychicznej:

  • Typ przeczyszczający – ten typ bulimii dotyczy większości przypadków osób cierpiących na to zaburzenie odżywiania. W tym przypadku chorzy po okresie objadania się, regularnie prowokują wymioty lub też nadużywają środków przeczyszczających, leków moczopędnych lub lewatyw.

  • Typ nieprzeczyszczający – w przypadku tego typu bulimii, osoba chora wykorzystuje inne niewłaściwe metody kompensacji za okres objadania się, takie jak intensywne ćwiczenia fizyczne czy post. W tym przypadku prowokowanie wymiotów nie jest regularnie stosowaną formą oczyszczenia.

Przyczyny bulimii

Dokładna przyczyna żarłoczności psychicznej nie jest obecnie znana. Uważa się jednak, że na rozwój tej choroby wpływa wiele czynników, takich jak m.in.: czynniki genetyczne, środowiskowe, psychologiczne oraz kultura. Do głównych przyczyn bulimii należą:

  • Stresujące przemiany i zmiany życiowe

  • Doświadczenie przemocy, trauma

  • Negatywny obraz ciała

  • Niska samoocena

  • Zawody lub aktywności skupiające się na wyglądzie/wydajności

Objawy bulimii

Osoba cierpiąca na bulimię może wykazywać różne objawy, a wiele z nich jest bezpośrednim wynikiem wymuszonych wymiotów lub innych form oczyszczania, szczególnie jeśli epizod objadania/oczyszczania powtarza się kilka razy w tygodniowo i/lub dziennie.

Fizyczne objawy tego zaburzenia to:

  • Ciągłe wahania wagi

  • Zaburzenia równowagi elektrolitowej, mogące doprowadzić do arytmii serca, zatrzymania akcji serca lub ostatecznie do śmierci

  • Pęknięte naczynka w oczach

  • Powiększenie węzłów chłonnych na szyi i wzdłuż linii szczęki

  • Urazy w jamie ustnej, takie jak skaleczenia śluzówki jamy ustnej lub gardła, spowodowane powtarzającymi się wymiotami

  • Przewlekłe odwodnienie

  • Stan zapalny przełyku

  • Chroniczny refluks żołądka po jedzeniu lub wrzody żołądka

  • Bezpłodność

Objawy objadania i oczyszczania to:

  • Znikanie dużej ilości jedzenia

  • Jedzenie w ukryciu

  • Brak kontroli podczas jedzenia

  • Przechodzenie z okresów przejadania się do okresów poszczenia

  • Częste korzystanie z toalety po posiłkach

  • Zapach wymiocin

Żarłoczność psychiczna może również doprowadzić do problematycznych napięć pomiędzy bulimikiem a jego rodziną i przyjaciółmi, zwłaszcza, że dana osoba ma nienormalne nawyki żywieniowe i/lub unika aktywności społecznych, aby angażować się w epizody objadania/oczyszczania.

Psychoterapia bulimii

Ponieważ negatywny obraz ciała i niska samoocena są często głównymi czynnikami będącymi podstawą bulimii, ważne jest, aby terapia była połączona z procesem leczenia. Leczenie bulimii zazwyczaj obejmuje:

  • Przerwanie cyklu objadania/oczyszczania się: pierwszy etap leczenia żarłoczności psychicznej wiąże się ze złamaniem szkodliwego cyklu i odbudowaniem zdrowych nawyków żywieniowych.

  • Zmiana negatywnego myślenia: następny etap leczenia bulimii skupia się na rozpoznaniu i zmienieniu irracjonalnych przekonań dotyczących wagi, kształtu sylwetki i diety.

  • Rozwiązanie problemów emocjonalnych: ostatni etap leczenia bulimii skupia się na wyleczeniu emocjonalnych problemów, które mogły być przyczyną rozwoju zaburzenia odżywiania. Leczenie może skupić się wokół stosunków międzyludzkich i może uwzględnić terapię poznawczo-behawioralną, terapie dialektyczno-behawioralną i inne pokrewne terapie.

Przetłumczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia

Opublikowane w

Anoreksja – najwyższy współczynnik umieralności ze wszystkich chorób psychicznych: dlaczego?

Przegląd prawie 50-ciu lat badań potwierdza, że jadłowstręt psychiczny ma najwyższy współczynnik umieralności ze wszystkich chorób psychicznych (Arcelus, Mitchel, Wales & Nelson, 2011). Ze względu na konsekwencje wynikające z utraty wagi oraz głodzenia ciała i mózgu, jadłowstręt psychiczny jest zagrażającym życiu zaburzeniem.

Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, jeżeli dochodzą do tego również czynności oczyszczające. Do czynności oczyszczających może należeć wymuszanie wymiotów, spożywanie środków przeczyszczających, leków moczopędnych, tabletek odchudzających, preparatów obniżających łaknienie i innych środków pobudzających. Niekiedy dochodzi nawet do tego, że pacjenci oczyszczają się poprzez nadmierną aktywność fizyczną.

Zagrożenie dotyczące każdego pacjenta musi zostać ocenione indywidualnie. Wpływa na nie stopień ograniczenia jedzenia, oraz ilość i kombinacja czynności oczyszczających. Inne podstawowe diagnozy lekarskie również mogą doprowadzić do komplikacji zwiększyć ryzyko powikłań i śmierci.

Objawy i związane z nimi podstawowe mechanizmy zaburzeń odżywiania:

Większość ekspertów ds. zaburzeń odżywiania zgadza się, że odbudowa masy ciała jest kluczowa dla skutecznego leczenia anoreksji. Bez ponownego odżywienia ciała trudno będzie przeprowadzić skuteczną psychoterapię, ze względu na deficyty funkcji poznawczych spowodowane niedożywieniem.

Zaburzenia odżywiania obejmują:

  • Zaburzony obraz ludzkiego ciała

  • Irracjonalny lęk przed wagą, przytyciem

  • Irracjonalny lęk przez jedzeniem

Oprócz zaburzenia odżywiania, u niektórych pacjentów współwystępują:

  • zaburzenia lękowe

  • Depresja

  • Zaburzenia nastroju

  • Zaburzenia osobowości

  • Problemy z samookaleczaniem się

Te współwystępujące dolegliwości mogą skomplikować leczenie i utrudnić pacjentowi osiągnięcie postępu w kierunku wyleczenia. Aby pacjent poczynił postępy w leczeniu, zamiast doświadczać zagrażających życiu stanów i powikłań, kluczowy jest system wsparcia, dostęp do opieki oraz ograniczenie czynników wyzwalających związanych z jadłowstrętem psychicznym .

Meta-analiza 42 opublikowanych badań dokonana przez Sullivan miałą na celu oszacowanie śmiertelność na przestrzeni lat związaną z anoreksją. Odkrył współczynnik umieralności na poziomie 5,9% (lub 0,56% rocznie) i wywnioskował, że wskaźnik ten jest znacznie wyższy niż ten odnotowany dla kobiet przebywających w szpitalu psychiatrycznym i dla ogółu populacji (Sullivan, 1995).

Ryzyko towarzyszące odbudowywaniu wagi

Zespół ponownego odżywienia jest zagrażającym życiu ryzykiem wiążącym się z jadłowstrętem psychicznym. W czasie II Wojny Światowej przeprowadzano eksperymenty na ochotnikach, którzy zgodzili się aby stracić określony procent masy ciała. Odkryto, że utrata masy ciała skutkowała niskim ciśnieniem krwi oraz zmniejszeniem się wielkości mięśnia sercowego.

Przy odbudowywaniu wagi może dojść do zapaści sercowo-naczyniowej, ponieważ zmniejszony mięsień sercowy ma trudności z poradzeniem sobie ze zwiększeniem ilości krwi, występującym przy ponownym odżywianiu. Może to doprowadzić do niewydolności serca. Pierwsze kilka tygodni ponownego odżywiania wymagają od lekarzy ścisłego monitorowania układu krążenia.

Masa serca może powrócić do normy wraz z odpowiednim przyrostem wagi. Zmiany elektrolitowe również mogą doprowadzić do nieprawidłowości w skurczach mięśnia sercowego, szczególnie ze względu na niski poziomu fosforu (Mehler & Andersen, 1999).

Wpływ niedowagi na ciało

Głodzenie się ma wpływ na każdy układ w ciele człowieka.

Przewlekła utrata wagi ma inne negatywne skutki dla układu krążenia. Mięsień sercowy maleje, zastawka mitralna może wypaść, tętno spowalnia, a ciśnienie maleje.

W worku osierdziowym może zgromadzić się płyn, co znane jest jako zapalenie osierdzia. Może również wystąpić nieregularny rytm serca, znany jako arytmia.

Konsekwencje dla układu hormonalnego to:

  • Zanik miesiączek u kobiet

  • Bezpłodność

  • Niebezpiecznie niskie stężenie cukru we krwi

  • Zmniejszenie masy kostnej

Utrata masy kostnej, w zależności od przewlekłości diagnozowana jako osteopenia lub osteoporoza, zwiększa ryzyko złamania kości. Metabolizm, wraz z produkcją energii i wytwarzaniem ciepła zwalnia, a wzrost zostaje zatrzymany.

Układ pokarmowy

W układzie pokarmowym dochodzi do spowolnienia mięśni układu pokarmowego, opóźnienia w wypróżnianiu, zaparć, wydłużonego czasu przejścia przez jelito grube, a możliwa jest także wystąpienie żółtaczki.

Jeśli występują czynności oczyszczające, powikłań może być więcej.

Oczyszczanie się poprzez wymioty może spowodować erozję szkliwa oraz zniszczenie błony śluzowej przełyku z możliwymi uszkodzeniami i krwawieniem. Może to również doprowadzić do pęknięcia przełyku lub zmian w tkance nabłonkowej, które zwiększają ryzyko wystąpienia raka przełyku (tzw. Przełyk Barretta). Oczyszczanie się poprzez nadużywanie środków przeczyszczających może spowodować uszkodzenie mięśni okrężnicy.

Układ oddechowy: W związku z głodzeniem się, w układzie oddechowym dochodzi do zaniku mięśni i zmniejszenia pojemności płuc. Występuje zmniejszona produkcja krwinek czerwonych, krwinek białych oraz płytek krwi.

Dochodzi również do zmniejszenia się wielkości mózgu (atrofia mózgu), co prowadzi do zaburzeń poznawczych, neuropatii obwodowej, a mogą wystąpić również napady padaczki.

Zaburzone jest funkcjonowanie nerek, co spowodowane jest odwodnieniem, ale także nadmiernym spożyciem wody. Dochodzi do ogólnego zaniku mięśni. Skóra staje się sucha, a jej kolor ulega zmianie. Może dojść do wypadania włosów na głowie, natomiast na ciele może ponownie pojawić się lanugo (delikatne, puszyste włosy występujące u noworodka) (Mehler, 2014).

Przewlekła natura anoreksji

Jadłowstręt psychiczny posiada najwyższy współczynnik umieralności ze wszystkich chorób psychicznych i jest dodatkowo komplikowany przez jego przewlekły charakter. Dzięki leczeniu, pacjenci mogą czynić okresowe postępy, jednak często wracają do okresów niedożywienia połączonych z zagrażającymi życiu i wyniszczającymi powikłaniami.

Steinhausen dokonał przeglądu 119 badań dotyczących 5590 pacjentów chorujących na jadłowstręt psychiczny, które zostały opublikowane w angielsko- i niemieckojęzycznej literaturze. Analizowano je pod względem śmiertelności, wyników ogólnoświatowych i innych zaburzeń psychicznych. Wskaźnik śmiertelności był znacznie wyższy.

Wśród osób, które przeżyły anoreksję, średnio mniej niż połowa wyzdrowiała, jednej trzeciej się polepszyło, a 20% osób pozostało przewlekle chorymi.

Lepsze wyniki?

Niestety Steinhausen doszedł do wniosku, że nie ma przekonujących dowodów na to, że wyniki jadłowstrętu psychicznego uległy poprawie się w ciągu drugiej połowy ubiegłego wieku. Niemniej jednak dłuższy okres obserwacji i młodszy wiek wystąpienia choroby zostały powiązane z lepszymi wynikami (Steinhausen, 2002).

Pamiętajmy!

Jadłowstręt psychiczny jest bardzo złożonym i skomplikowanym zaburzeniem. Wymaga wczesnej diagnozy i dostępu do opieki ze ścisłą obserwacją i niejednokrotnie długotrwałym leczeniem.

Jeśli macie ochotę to przypomnijcie sobie, jak bywają odbierane przez osoby z anoreksją próby zmotywowania do zmiany:  http://www.incognito-ctpb.pl/blog/dlaczego-tak-tru…yc-sie-anoreksji/ ‎

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źróło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/anorexia/anorexia-death-rate

Opublikowane w

Dlaczego tak trudno pozbyć się anoreksji?

Wyobraźmy sobie taką scenę:
„Jestem psychologiem, który specjalizuje się w wykrywaniu niezdrowych relacji między rodzicami i dziećmi. Po uważnym zbadaniu waszej rodziny, jestem przekonany, że decyzja o posiadaniu córki była straszną pomyłką. Możesz się z nią teraz czuć bardzo związana, ale na dłuższą metę, to się po prostu nie ma szans udać. Jakkolwiek dużą przyjemność może Ci się wydawać, że czerpiesz z tej relacji, zdystansowany i obiektywny obserwator może stwierdzić, że również bardzo dużo tracisz. Jesteś zmęczona i wyczerpana, brak Ci energii na aktwyności, które kiedyś były przyjemne, spędzasz mniej czasu z przyjaciółmi i zmniejszyła się też twoja wydajność w pracy. Jesteś tak skupiena na tym dziecku, że nie jesteś w stanie dokonać realistycznej oceny wpływu jaki córka wywiera na twoje życie. W związku z tym, zdecydowałem, że należy odebrać Ci córkę. Rozumiem, że możesz czuć do mnie teraz złość i możesz uważać, że nie mam prawa się wtrącać – ale w końcu zrozumiesz, że działałam w twoim najlepszym interesie. Po odejściu córki, będziesz mogła wrócić do życia, które prowadziłaś zanim stałaś się rodzicem. ” (Vitousek i inni, 1998)
A teraz wyobraźmy sobie, że w taki sposób pacjenci z zaburzeniami odżywiania, a szczególnie z anoreksją, postrzegają próby nakłonienia ich do zmiany swojego sposobu odżywiania, funkcjonowania….

 

Opublikowane w

Czy brak miesiączki przy anoreksji jest powodem do zmartwienia?

Najnowsze wiadomości i rozwój mediów społecznościowych skierowały uwagę na zaburzenia odżywiania. Celebryci zabierają głos w sprawie problemów z postrzeganiem swojego ciała, a także swoich własnych zmagań z zaburzeniami odżywiania. Jednak rzadko słyszymy o konsekwencjach jakie pociąga za sobą walka z zaburzeniem odżywiania, zwłaszcza z jadłowstrętem psychicznym (anoreksją).

Istnieją cztery główne cechy charakteryzujące jadłowstręt psychiczny: 1. Skrajne ograniczenie przyjmowanego jedzenia; 2. Silny lęk przed przybraniem na wadze lub przytyciem; 3. Zaburzony obraz własnego ciała; 4. Dobrowolne głodzenie się. W ostatnim czasie dość dużo uwagi poświęciliśmy tym elementom. 

Dziś popatrzmy na  różne komplikacje, mogące dotknąć kobiety zmagające się z tą chorobą. A szczególnie przyjrzymy się brakowi miesiączki, czyli brakowi cyklu menstruacyjnego u kobiet w wieku rozrodczym. 

Brak miesiączki następuje, gdy prawidłowe wydzielanie hormonu uwalniającego gonadotropinę z podwzgórza zostaje zaburzone. Może do tego dojść, jeżeli kobieta intensywnie ćwiczy i/lub ogranicza spożywanie posiłków, czego skutkiem jest masa ciała poniżej przyjętej normy. Badania wykazują również wysoki poziom stresu jako jeden z czynników, który może zaburzyć występowanie miesiączki. Zaburzenie to można później określać jako albo pierwotny, albo wtórny brak miesiączki.

Pierwotny brak miesiączki diagnozuje się u kobiet, które nie zaczęły miesiączkować do 16-go roku życia. Wtórny brak miesiączki występuje, gdy kobieta, która w przeszłości miesiączkowała, nie ma menstruacji. Wtórny brak miesiączki staje się istotnym problemem dla osoby, która ma niską wagę i nie dostała okresu w ciągu ostatnich 3 do 6 miesięcy.

Brak równowagi hormonalnej, który występuje, gdy kobieta nie miesiączkuje, może doprowadzić do wielu trwałych konsekwencji u kobiety zmagającej się z zaburzeniem odżywiania. Z tego powodu trzeba się na nim skupić w trakcie leczenia.

Konsekwencje braku miesiączki

  • To, że brak miesiączki może prowadzić do bezpłodności zostało dobrze zbadane i udokumentowane. Dla wielu młodych kobiet, myśl, że w przyszłości mogą nie mieć dzieci jest przerażająca i przytłaczająca. Większość specjalistów ds. zaburzeń odżywiania często słyszy to pytanie: „Czy kiedykolwiek będę mogła mieć dzieci?”. Niestety, nie mamy łatwej odpowiedzi, ale wiemy, że im szybciej przywrócony zostanie okres, tym większe szanse na bycie płodną, jednak im dłużej kobieta żyje bez miesiączki, tym mniejsze szanse na to, że zajdzie w ciążę bez pomocy medycznej.
  • Objawy zwiastujące wcześniejszą menopauzę: Kolejną z konsekwencji braku miesiączki jest spadek poziomu estrogenu, co prowadzi do zaburzenia gospodarki hormonalnej. Te zaburzenia powodują objawy, które wiele młodych kobiet opisuje jako objawy premenopauzy:

– Nocne poty

– Bezsenność

– Częste budzenie się w nocy

– Zwiększona drażliwość

  • Ubytek wapnia: osteopenia : Braku miesiączki prowadzi do ubytków wapnia w kościach. Jeżeli, jak wyżej wspomniano, organizm nie wytwarza estrogenu, nie jest on w stanie utrzymać odpowiedniego poziomu wapnia w kościach. Ubytki te nazywamy osteopenią. Osteopenia występuje, gdy dochodzi do zmniejszenia masy kości. Uznawana jest za zapowiedź osteoporozy, określanej czasem wrodzoną łamliwością kości. Osteoporoza jest wynikiem ubytku masy kostnej spowodowanym przez niedobór wapnia, witaminy D, magnezu, a także innych witamin i minerałów. U kobiet zmagających się z anoreksją częściej łamią się kości i nie zrastają się one prawidłowo. Rozwój osteopenii lub osteoporozy u młodej anorektyczki jest dużym zmartwieniem dla lekarzy, ponieważ obie te choroby mogą doprowadzić do trwałych, często nieodwracalnych zmian.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło:https://www.eaticngdisorderhope.com/information/anorexia/anorexia-amenorrhea

Opublikowane w

Długotrwałe skutki jadłowstrętu psychicznego (anoreksji)

Jadłowstręt psychiczny jest obecnie najbardziej śmiertelną chorobą psychiczną, jednak poszukiwanie metod leczenia nadal pozostaje wyzwaniem. Niestety wiele osób zmagających się z anoreksją może przez lata cierpieć z powodu tej choroby, zanim zacznie szukać pomocy w leczeniu.

Wydłużony okres aktywnego kontynuowania zachowań związanych z anoreksją może mieć wyniszczające konsekwencje, które będą miały wpływ na ciało i umysł.

Im dłużej ciało i umysł pozbawione są kluczowych składników odżywczych, tym gorsze są objawy zaburzenia odżywiania, takie jak zaburzony obraz własnego ciała, strach przed jedzeniem i inne.

Zrozumienie długotrwałych skutków

Wyparcie, często wiążące się z anoreksją, może utrudnić chorej osobie dostęp do leczenia przy pierwszych objawach choroby. W dodatku, ze względu na fakt, że zaburzenia odżywiania są często ukrywane i trzymane w tajemnicy, osoba cierpiąca na anoreksję może starać się dalej funkcjonować w sposób tak normalny jak to tylko możliwe.

Jest to bardziej typowe dla osób dorosłych chorujących na anoreksję, które nie wyobrażają sobie rezygnacji ze swoich obowiązków w celu szukania leczenia. Mogą do nich należeć m.in.: wychowanie dzieci, utrzymanie pracy, nauka, kariera, interesy itd.

Zagrożeniem wynikającym z wydłużania leczenia anoreksji są konsekwencje będące skutkiem długotrwałego angażowania się w zachowania związane z zaburzeniami odżywiania. Przewlekłe niedożywienie wynikające ze ścisłego ograniczenia spożycia kalorii może prowadzić do uszkodzenia mózgu i ogólnego wyniszczenia organów.

Wiele osób cierpiących na przewlekłą anoreksję, w pewnym stopniu doświadczyły również zaburzeń żołądkowo-jelitowych, obejmujących silne wzdęcia, zaparcie, niestrawność, zespół złego wchłaniania, wczesne uczucie sytości i inne.

Przewlekłe odwodnienie i niedożywienie może drastycznie wpłynąć na inne ważne organy, m.in. serce, wątrobę oraz nerki. W zasadzie, u wielu osób zmagających się z anoreksją, może wystąpić niewydolność serca oraz powikłania układu krążenia. Jednak to anoreksja jest zazwyczaj podstawową przyczyną tych problemów.

Inne fizyczne skutki uboczne obejmują zanik mięśni i tkanki kostnej, które występują gdy organizm nie otrzymuje odpowiedniej ilości składników odżywczych aby utrzymać organizm we właściwej kondycji. U wielu osób zmagających się z anoreksją może wystąpić pewien stopień osteopenii lub osteoporozy, zwiększając tym samym ryzyko złamań lub pęknięć.

Do innych długotrwałych skutków występujących u kobiet należy zanik prawidłowej menstruacji, trudności z zajściem w ciążę, bezpłodność i inne. Kobieta z anoreksją może zmagać się z wydłużonym czasem zajścia w ciążę i szukać sposobów na leczenie bezpłodności, bez uwzględnienia głównej przyczyny jaką jest zaburzenie odżywiania.

Osoba chorująca na anoreksje, po przewlekłej walce z chorobą, doświadczy również osłabiającego wpływu na zdrowie psychiczne. Mogą wystąpić zbieżne stany lękowe, depresja, dysmorfofobia i inne behawioralne problemy zdrowotne.

Anoreksja ma również wpływ na inne aspekty życia, takie jak związki, umiejętność nawiązania więzi społecznych, utrzymanie posady, utrzymanie finansów na odpowiednim poziomie i wiele innych. U osób cierpiących na anoreksję występuje również wyższe ryzyko popełnienia samobójstwa, do którego może dojść w przypadku braku interwencji i leczenia.

Szukanie pomocy zanim będzie za późno

Wiele osób zmagających się z anoreksją często trafia do gabinetów lekarzy, albo nawet przychodni lub szpitali, aby leczyć objawy związane z zaburzeniem odżywiania. Zwiększanie świadomości, zrozumienia i edukacji wśród lekarzy może pomóc w lepszym stopniu ocenić, rozpoznać, zdiagnozować i leczyć anoreksję, gdy objawia się ona w inny sposób.

Jak wspomniano wyżej, osoba chorująca na anoreksję może szukać pomocy w leczeniu bezpłodności, pęknięć kości, bólu w klatce piersiowej i wielu innych, chociaż to zaburzenie odżywiania jest podstawowym powodem tych objawów.

Choć istnieje wiele trudności z uzyskaniem pokrycia za leczenie anoreksji z ubezpieczenia zdrowotnego, nie powinno to zniechęcić przed szukaniem profesjonalnej pomocy. Uciążliwe objawy nie ustąpią i będą narastać im dłużej dana osoba choruje na anoreksję.

Jeżeli ty, lub ktoś z bliskich ci osób zmaga się z tą trudną chorobą, niezwłocznie zacznij szukać pomocy. Rozważ zgłoszenie się do centrum leczenia zaburzeń żywienia lub profesjonalisty, który pomoże ci lepiej zrozumieć jakie leczenie jest niezbędne w celu wyleczenia i remisji z anoreksji. Niezależnie jak długo zmagasz się z tą chorobą, istnieje nadzieja na wyzdrowienie.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/blog/long-term-effects-anorexia-nervosa

Opublikowane w

Czym jest anoreksja?

Jadłowstręt psychiczny jest psychicznym i potencjalnie śmiertelnym zaburzeniem odżywiania. Cechą typową dla osób chorujących na anoreksję jest ekstremalnie niska waga ciała w stosunku do wzrostu i typu sylwetki.

Powszechnie określany jako BMI (ang. Body mass index – wskaźnik masy ciała) jest narzędziem, które lekarze często stosują, aby ocenić stosowność masy ciała osoby zmagającej się z zaburzeniami odżywiania. Dodatkowo w zdiagnozowaniu anoreksji może pomóc obserwacja nawyków żywieniowych, aktywności fizycznej oraz cech indywidualnych. Osoby cierpiące na anoreksję często obawiają się przybrania na wadze i mają zaburzony obraz swojego ciała. Często wierzą, że wyglądają na dużo cięższe niż są w rzeczywistości.

Ponadto kobiety i mężczyźni chorujący na to zaburzenie odżywiania charakteryzują się obsesją na punkcie szczupłej sylwetki i nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Określenie „jadłowstręt psychiczny” stosuje się zamiennie z anoreksją.

Główne typy anoreksji

Istnieją dwa powszechne znane rodzaje anoreksji:

  • postać z przeczyszczaniem się – osoba zmagająca się z tą odmianą anoreksji wykonuje czynności oczyszczające po jedzeniu. Zmniejsza to obawy związane z przybraniem na wadze i kompensuje poczucie winy dotyczące spożywania zakazanego, albo ściśle ograniczanego jedzenia. Do zachowań kompensacyjnych należą nadmierne ćwiczenia, wymioty lub spożywanie środków przeczyszczających.

  • Postać ograniczająca się – osoba chorująca na anoreksję restrykcyjną jest często postrzegana jako osoba bardzo zdyscyplinowana. Osoby takie ograniczają ilość pokarmów, kalorii, a także często produkty z wysoką zawartością tłuszczu lub cukru. Spożywają dużo mnie kalorii niż jest to potrzebne w celu zachowania zdrowej wagi. Jest to straszna forma samogłodzenia się.

Niezależnie od obserowanej postaci anoreksji, obserwuje się wiele wspólnych mechanizmów m.in.: irracjonalny strach przed przybraniem na wadze i nieprawidłowe nawyki żywieniowe.

Przyczyny anoreksji:

Mówi się, że w przypadku zaburzeń odżywiania to genetyka ładuje magazynek, a środowisko ciągnie za spust. To zaburzenie odżywiania bazuje na genetycznych predyspozycjach, cechach indywidualnych oraz środowisku.

Przykłady przyczyn środowiskowych mogących wpłynąć na rozwój tej choroby to:

  • Wpływ mediów popularyzujących szczupłą sylwetkę, które nieustannie utrwalają stereotyp szczupłej osoby jako ideału

  • Zawody promujące szczupłą sylwetkę i utratę wagi, takie jak balet czy modeling;

  • Rodzinne lub dziecięce traumy: doświadczone w dzieciństwie molestowanie seksualne, przewlekła trauma;

  • Presja wśród przyjaciół i współpracowników aby być szczupłym lub seksownym;

Do przykładów przyczyn biologicznych należą:

  • Zaburzenia gospodarki hormonalnej;

  • Genetyka (związek między anoreksją a genetyką nadal podlega intensywnym badaniom, jednak wiemy, że ma ona wpływ na rozwój choroby);

Objawy anoreksji:

Jadłowstręt psychiczny może się objawiać za pomocą jednego lub wielu objawów, takich jak:

  • Chroniczne restrykcyjne odżywianie bądź bycie na diecie;

  • Gwałtowny spadek wagi lub szczególnie niska waga i wycieńczenie organizmu;

  • Obsesja na punkcie ilości kalorii i zawartości tłuszczu w jedzeniu ;

  • Rytualne nawyki żywieniowe, takie jak krojenie jedzenia w małe kawałeczki, jedzenie w samotności i/lub chowanie jedzenia;

  • Ciągła obsesja na punkcie jedzenia, przepisów, czy gotowania; osoba może gotować skomplikowane dania dla innych lecz sama zwleka/powstrzymuje się od jedzenia;

  • nienaturalny brak miesiączki bądź utrata trzech cyklów miesiączkowych;

  • Depresja lub letarg

  • Pojawienie się lanugo: miękkich delikatnych włosków rosnących na twarzy i ciele;

  • Zgłaszane uczucie chłodu, w szczególności w kończynach;

  • Wypadanie bądź przerzedzenie się włosów;

  • Unikanie interekacji społecznych (z rodziną, przyjaciółmi). Izolacja i wycofanie;

To czym się różni bycie na diecie od anoreksji? Kiedy dbanie o swoją sylwetkę, wagę staje wkracza w obszar zaburzeń odżywiania?

Choć restrykcyjne nawyki żywieniowe, które charakteryzują anoreksje, są podobne do zachowań typowych dla bycia na diecie, istnieją znaczące różnice pomiędzy nimi.

Skutki ekstremalnych zachowań wynikających z tej choroby są dużo bardziej wyniszczające i niosą za sobą większe konsekwencje niż skutki jakiejkolwiek diety.

Podczas gdy niektóre osoby mogą być na diecie po to, aby kontrolować wagę, jadłowstręt psychiczny jest często próbą przejęcia kontroli nad swoim życiem i emocjami, w szczególności w świetle traumatycznych wydarzeń lub chaotycznego środowiska.

Podczas gdy dla niektórych osób głównym celem diety jest zmniejszenie wagi, w przypadku anoreksji osoby te mogą być na diecie, ponieważ uważają utratę wagi za sposób osiągnięcia szczęścia i samodoskonalenia się.

Odstępstwo od diety nie wiąże się z takimi konsekwencjami w przeżywaniu i funkcjonowaniu jak przy anoreksji – nie odczuwamy wtedy niemal przymusu dotyczącego naprawienia karastrfalnego błędu, poczucie winy nie przygniata nas do ziemi. Źle nam z faktem niezastosowania się do zaleceń dietetycznych, ale nie zaczynamy myśleć o sobie w kategoriach „najgorszy człowiek świata”, „idiota”, „beznadziejna istota”. A tak się dzieje, gdy mamy do czynienia z zaburzeniem odżywiania.

Leczenie anoreksji

W leczeniu anoreksji zalecane jest szukanie pomocy wśród wykwalifikowanej ekipy specjalistów zajmujących się zaburzeniami żywienia, składającej się z terapeutów, lekarzy i dietetyków. Na skuteczne całościowe leczenie anoreksji, składają się trzy konieczne elementy:

  • Leczenie: najważniejszą rzeczą w leczeniu jadłowstrętu psychicznego jest skupienie się na wszystkich poważnych problemach zdrowotnych, które mogły wyniknąć ze złych nawyków żywieniowych, takie jak niedożywienie, zaburzenie równowagi elektrolitowej, brak miesiączki i niestabilne bicie serca;

  • Żywienie: ten element obejmuje odbudowanie wagi, wprowadzenie indywidualnego planu żywienia i nadzór nad nim, edukowanie nt. zdrowych nawyków żywieniowych;

  • Terapia: celem tej części leczenia jest rozpoznanie wewnętrznych problemów związanych z zaburzeniem odżywiania, rozwiązanie i wyleczenie problemów wynikających z traumatycznych doświadczeń życiowych, nauczanie się zdrowych metod radzenia sobie z problemami oraz dalszy rozwój umiejętności wyrażania emocji i radzenia sobie z nimi;

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/anorexia

Opublikowane w

Jakie są konsekwencje niedowagi? Cz. 2

Kilka dni temu rozważaliśmy konsekwencje niedowagi  w aspekcie psychologicznym i społecznym. Przyjrzyjmy się dziś skutkom biologicznym.

Konsekwencje somatyczne

Niedowaga niesie z sobą poważne skutki dla zdrowia fizycznego. Konkretne efekty zależą od charakteru i stopnia deprywacji.

  1. Serce i układ krążenia

    Pojawiają się wyraźne zaburzenia pracy serca i krążenia. Dochodzi do utraty masy mięśnia sercowego, co prowadzi do jego osłabienia. Spada ciśnienie krwi oraz tętno. Pojawia się ryzyko zaburzenia rytmu serca (arytmia).

  1. Hormony płciowe i płodność

Pojawiają się również zaburzenia w zakresie produkcji hormonów płciowych – procesy, które nie są konieczne do podtrzymania życia, zostają zahamowane. Prowadzi to do spadku produkcji hormonów płciowych, a w dalszej kolejności do bezpłodności. Następuje utrata zainteresowań seksualnych, spada libido.

  1. Kości

Następuje osłabienie kości, wynika to częściowo ze zmian hormonalnych, częściowo ze spadku wagi, którą kości muszą dźwigać, a częściowo również z charakteru stosowanej diety. Prowadzi to do ryzyka osteoporozy i złamań kości.

  1. Funkcjonowanie jelit

Ruchy jelit ulegają spowolnieniu przez co pokarmy przesuwają się przez nie w zwolnionym tempie. Jedzenie pozostaje w żołądku znacznie dłużej niż normalnie, zanim zacznie się przesuwać w kierunku jelita cienkiego. Sprawia to, że u osób tych występuje poczucie sytości nawet wtedy, kiedy zjedli stosunkowo niewiele. Zaburzeniu ulega zmysł smaku, co może prowadzić do tego, że ludzie zaczynają stosować coraz większe ilości przypraw, żeby w ogóle odczuwać smak. Osoby te odczuwają stały głód, ale też bardzo szybko osiągają uczucie sytości.

  1. Mięśnie

Mięśnie ulegają dystrofii, przez co pojawia się poczucie braku siły. Jest ono odczuwane zwłaszcza w czasie wchodzenia po schodach, przy wstawaniu z pozycji siedzącej lub wykonywaniu przysiadów.

  1. Skóra i włosy

W tym zakresie skutki niedowagi mogą mieć bardzo różny charakter. Na ciele może pojawić się meszek (tzw. lanugo), zwłaszcza na twarzy, brzuchu, plecach, ramionach. Z kolei na głowie może wystąpić łysienie. Często skóra staje się sucha i nabiera pomarańczowego odcienia.

  1. Regulacja termiczna

Następuje obniżenie temperatury ciała; pacjenci doświadczają uczucia zimna.

  1. Sen

W stanie niedowagi sen ulega poważnym zakłóceniom. Mimo snu człowiek nie wypoczywa, często budzi się wcześnie rano.

UWAGA:

Niektóre z tych konsekwencji są bezpośrednim skutkiem trwałego niedojadania, a nie niskiej wagi. Mogą one wystąpić u każdego, kto w wyraźny sposób je mniej, niż wynika to z zapotrzebowania organizmu – niezależnie od jego lub jej obecnej wagi ciała.

Znaczenie tych konsekwencji

Należy zwrócić uwagę na pięć istotnych elementów:

I. Część negatywnych zjawisk, których aktualnie doświadczasz, może być bezpośrednim następstwem tego, że za mało ważysz.

II. Wiele osób z niedowagą przypuszcza, że to, jacy są obecnie, odzwierciedla ich prawdziwą naturę. Musimy jednak podkreślić, że twoja prawdziwa osobowość jest maskowana przez konsekwencje niedowagi i że to, jaki/jaka jesteś naprawdę , można będzie zobaczyć dopiero wtedy, gdy uporamy się z niedowagą.

III. Niektóre konsekwencje zbyt niskiej wagi ciała są szkodliwe lub mają negatywny – w dłuższym czasie – wpływ na Twoje ciało (np. na serce i krążenie oraz na kości).

IV. Niektóre konsekwencje zbyt niskiej wagi ciała sprawiają, że jesteś „zamknięty/zamknięta” w zaburzeniu odżywiania (np. myślisz zbyt dużo o jedzeniu i odżywianiu się, jesteś mało elastyczna/elastyczny i trzymasz się swoich rutyn i rytuałów, masz trudności z podejmowaniem decyzji, nie chcesz się spotykać z ludźmi, masz problemy z koncentracją uwagi, szybko osiągasz uczucie sytości).

V. Niemal wszystkie te objawy ustąpią, kiedy odzyskasz wagę – może ona nadal być niska, ale właściwa.

Źródło: Ch. G. Fairburn „Terapia poznawczo-behawioralna i zaburzenia odżywiania”

Ta strona używa ciasteczek (cookies) dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close