bulimia – Incognito Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej

22nd czerwiec 201914th maj 2019

Opieka nad dzieckiem chorującym na bulimię

Szacuje się, że aż 3% kobiet w przedziale wiekowym 20-25 lat ma bulimię. Nie jest to jednak dolegliwość dotykająca jedynie młode kobiety. Również mężczyźni mogą zmagać się z bulimią, a najniższy wiek odnotowany u obu płci wynosi 9 lat.

Jesteś w stanie uwierzyć, że twoje dziecko może mieć bulimie? Zdefiniujmy, czym jest żarłoczność psychiczna i dlaczego jej wykrycie może być trudne, nawet u członka rodziny.

Czym jest bulimia?

Wiele osób kojarzy bulimię z oczyszczaniem się – prowokowaniem wymiotów w celu pozbycia się jedzenia z żołądka. Podczas gdy jest to jedna z cech bulimii, rodzice musza również zrozumieć inne jej cechy:

Oczyszczanie. Czy twoje dziecko znika w ciągu godziny od zjedzenia posiłku? Idzie do oddalonej toalety lub wychodzi z domu? Jest to typowe dla bulimików
Niepohamowany apetyt, opisywany jako zjadanie większej ilości jedzenia za jednym razem niż normalnie. Może to być cechą bulimików
Ciągłe objadanie się i oczyszczanie. Jest to cecha charakterystyczna dla bulimii
Poczucie utraty kontroli podczas objadania się. Twoje dziecko może być bezsilne wobec potrzeby objadania się
Poczucie winy i wstydu z powodu objadania się
Zażywanie środków przeczyszczających, leków moczopędnych i robienie lewatyw w celu szybkiego pozbycia się jedzenia
Obraz samego siebie oparty na podstawie wyglądu i wagi, zamiast innych cech, takich jak inteligencja czy kreatywność
Poważne problemy z zębami wynikające z czynności oczyszczających. Zakwaszenie spowodowane wymiotami może z czasem zniszczyć ochronne szkliwo na zębach twojego dziecka
Uszkodzenie przełyku, stan zapalany, a w skrajnym przypadku krwawienie spowodowane wymiotami. Wrażliwy przełyk może wskazywać bulimię

Czy ciężko wykryć bulimię u mojego dziecka?

Nawet mimo tych pozornie widocznych objawów, bulimia nadal może być trudna do wykrycia. Waga u osób chorujących na bulimię, może wahać się od niedowagi, przez zdrową wagę, aż do nadwagi. Twoje dziecko może wyglądać „normalnie”, ale ich ciało może być spustoszone od środka z powodu braku odpowiednich substancji odżywczych, urazów przełyku, uszkodzeń zębów i problemów psychicznych.

Po drugie, wypieranie się zaburzenia odżywiania nie jest rzadkością wśród dzieci. Mogą mieć nawet dopracowane historyjki dotyczące tego jak dobrze się odżywiają, albo dlaczego wymiotowały po poprzednim posiłku. „Mam ostatnio problemy z żołądkiem”, albo „jem trzy posiłki dziennie!”.

Jak niebezpieczna jest żarłoczność psychiczna? Obrażenia fizyczne będące wynikiem bulimii są poważne. Niekontrolowana może doprowadzić do trwałych uszkodzeń przełyku, zębów i żołądka.

Przy powtarzających się i gwałtownych wymiotach, uszkodzenia i krwawienie w przełyku mogą być bardzo niebezpieczne. Z czasem organizm pozbawiony jest odpowiednich składników odżywczych, które wpływają na poziom energii, koncentrację i rozwój komórek.

Psychiczne skutki bulimii mogą być równie wyniszczające. Strach, wyparcie, frustracja wynikająca z braku kontroli nad swoim zachowaniem mogą wyssać życie z danej osoby. Depresja, stany lękowe i trauma to realne zagrożenia dla bulimików.

Jak mogę pomóc mojemu dziecku?

Oto kilka wskazówek, by pomóc tobie, jako rodzicowi:

Słuchaj. Słuchaj słów jakich używa twoje dziecko. On lub ona może wyrażać wstyd, depresję lub strach. Ton ich głosu może słabnąć, gdy mówią o jedzeniu
Obserwuj. Dzieci mogą unikać kontaktu wzrokowego, gdy rozmawiają o jedzeniu. Mogą wyglądać na pokonanych, bezsilnych albo tak, jakby ich życie wymknęło się spod kontroli
Rozmawiaj. Jeżeli podejrzewasz, że istnieje jakiś problem, porozmawiaj z dzieckiem. W spokojny i wyrozumiały sposób powiedz mu co widziałeś lub słyszałeś. Bądź konkretny. „Niepokoję się o ciebie, ponieważ słyszałem jak wymiotujesz w łazience po obiedzie.” „Martwię się o ciebie, ponieważ nie jadłeś obiadu przez kilka dni.”
Kontroluj Internet. Wielu rodziców nie rozumie dostępu do stron internetowych promujących zaburzenia odżywiania, jaki mają ich dzieci. Strony wychwalające przerwę między udami (ang. thigh gap), samookaleczanie lub sposoby na uniknięcie wykrycia czynności oczyszczających są szczególnie popularne wśród dzieci. Na Youtube, najczęściej używanej wyszukiwarce wśród młodzieży, znajdują się nagrania propagujące zaburzenia odżywiania. Szukaj stron, które używają haseł pro-ana, dotyczących anoreksji, i pro-mia, dotyczących bulimii. (http://www.med.umich.edu/yourchild/topics/eatdis.htm)

„Co jeśli moje dziecko się zdenerwuje lub zaprzeczy?” Dzieci często mówią, że nic złego się nie dzieje. Powiedz dziecku, że je kochasz i chcesz mu pomóc. Możliwe, że będziesz musiał podejść do dziecka kilka razy zanim zareaguje.

Czy moje dziecko potrzebuje leczenia klinicznego, aby pokonać bulimię?

Jako rodzic, nie oczekuj, że twoje dziecko „wyrośnie” z bulimii. Bulimia to fizyczna i psychiczna pajęczyna, która ściśle oplata twoje dziecko. Jeżeli podejrzewasz, że twoje dziecko jest bulimikiem, wiedz, że istnieje profesjonalne leczenie, które może pomóc.

Z odpowiednią pomocą, większość bulimików może odzyskać kontrolę nad swoją chorobą i żyć dalej, zdrowo i szczęśliwie. Bez leczenia, ryzykują dalsze życie wypełnione zmaganiami i poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Podsumowując, zapewnij swojemu dziecku profesjonalne leczenie. To może być jedna z najlepszych rzeczy jakie możesz dla niego zrobić.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia/caring-for-a-child-with-bulimia-nervosa

17th czerwiec 201914th maj 2019

Problemy z zębami spowodowane bulimią

Skutki bulimii są niekorzystne i obejmują sferę fizyczną, emocjonalną, psychologiczną, społeczną, finansową i wiele innych.

W porównaniu z anoreksją, skutki fizyczne bulimii mogą nie być tak widoczne i oczywiste.

Ludzie mogą cierpieć na bulimię niezależnie od swojej wagi czy postury i możliwe, że mogą z tego powodu dłużej ukrywać swoje zmagania.

Uszkodzenia zębów są częstym skutkiem ubocznym

Jednym z bardziej szkodliwych i powszechnych skutków ubocznych bulimii są zniszczone zęby. Negatywny wpływ jaki bulimia ma na zęby jest często przyćmiony przez inne poważne konsekwencje zdrowotne, takie jak powikłania układu krążenia, zaburzenie równowagi elektrolitowe, zaburzenia żołądkowo-jelitowe i zanik kości.

Jednak gdy osoba z bulimią regularnie prowokuje wymioty, zęby poddawane są na ciągłemu kontaktowi z kwasem żołądkowym. Przewlekłe oczyszczanie i wynikająca z tego obecność kwasu chlorowodorowego w jamie ustnej mogą doprowadzić do wielu dolegliwości i objawów, takich jak:

Suchość w jamie ustnej
Erozja szkliwa
Próchnica lub zwiększona podatność na rozwój ubytków
Przewlekły ból gardła
Chrypa
Bolesne lub krwawiące dziąsła
Trudności lub ból przy przełykaniu
Uszkodzenie podniebienia
Powiększenie gruczołu ślinowego
Suchość w jamie ustnej
Zmniejszona produkcja śliny
Nieprawidłowości w ułożeniu szczęki
Złamane, popękane zęby lub ich wypadanie
Problemy z przeżuwaniem
Odwrócenie poprzednich zabiegów dentystycznych
Uszkodzenie przełyku

Zdiagnozowanie przez dentystę

Podczas gdy zęby mogą nie wydawać się pierwszym wskaźnikiem zaburzeń odżywiania, wiele osób jest diagnozowanych przez swoich dentystów, którzy często są pierwsi na miejscu zbrodni jeśli chodzi o dentystyczne objawy wynikające z bulimii.

Lekarze dentyści mogą mieć kluczową rolę w rozpoznaniu wczesnych objawów bulimii, jako profesjonaliści, którzy często mają kontakt z jamą ustną i stanem zębów pacjenta.

W niektórych przypadkach dana osoba może żyć z bulimią wiele lat, zanim otrzyma pomoc, lub oficjalnie zdiagnozuje się u nich tę chorobę psychiczną.

Problemy dentystyczne mogą mieć poważne konsekwencje

Powstałe uszkodzenia jamy ustnej i zębów, często mogą być pierwszą oznaką, wskazującą na przewlekłe zaburzenie odżywiania. Jakość życia osoby cierpiącej na bulimię może się znacznie pogorszyć z powodu problemów z zębami lub jamą ustną.

Wiele osób może mieć trudności z żuciem lub połykani, albo odczuwać ból, podczas gdy innym mogą łamać się lub wypadać zęby. Nieleczone ubytki mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a krwawiące dziąsła mogą być objawem choroby przyzębia.

Trzeba wyleczyć główną przyczynę

Podczas gdy leczenie istniejących chorób dentystycznych, takie jak wypełnianie ubytków, odbudowa złamanych zębów, dbanie o dziąsła itp., są krótkoterminowym rozwiązaniem, długoterminowym rozwiązaniem będzie szukanie odpowiedniego leczenia, które jest potrzebne w bulimii.

Choroby dentystyczne są poważnym problemem, o który trzeba zadbać przy pomocy odpowiedniego specjalisty, ale naprawy nie pomogą jeżeli dana osoba dalej będzie się regularnie oczyszczać.

Jeżeli ty, lub ktoś z twoich bliskich ma problemy z zębami wynikające z bulimii, rozumiesz pewnie wstyd jakiego doświadcza się przy tej chorobie.

Możliwe, że doświadczasz problemów z jedzeniem i cieszeniem się z jedzenia, lub czujesz się skrępowany, jeśli chodzi o uśmiechanie się lub śmianie.

Ważne jest, aby wiedzieć, że jest nadzieja i uzdrowienie, i nie dotyczy to jedynie zębów, ale całego siebie. Całościowa odbudowa naprawdę jest możliwa, jeżeli szukasz środków potrzebnych do wyleczenia bulimii.

Bulimię można wyleczyć

Bulimia jest rzeczywiście przewlekłą chorobą psychiczną, która może wpływać na twoje życie, indywidualność, bezpieczeństwo i samoocenę w sposób, o którym nigdy nie myślałeś, że mógłby być możliwy. Wiedza o tym jak może się rozwinąć twoja droga do zdrowia, lub jak twoje ciało może się odbudować po bulimii, może wydawać się przytłaczająca.

Piękno leczenia polega na tym, że postęp następuje z dnia na dzień, gdy stajesz się silniejszy z dala od zaburzenia odżywiania.

Porozmawiaj z profesjonalistami, aby otrzymać pomoc!

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia/dental-problems-caused-by-bulimia

12th czerwiec 201914th maj 2019

Czym jest bulimia?

Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa) jest psychicznym, przewlekłym i zagrażającym życiu zaburzeniem odżywiania, opisywanym jako spożywanie nadmiernych ilości pożywienia w krótkim czasie, a następnie próba uniknięcia przybrania na wadze poprzez oczyszczenie się z tego co zostało zjedzone.

Do metod oczyszczenia należy prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub leków moczopędnych oraz ekstremalne, długotrwałe ćwiczenia. Często w trakcie epizodów objadania/oczyszczania się, mężczyzna lub kobieta cierpiąca na bulimię traci kontrolę i podejmuje szaleńczy wysiłek aby pozbyć się tych odczuć.

Ponieważ on lub ona może trzymać epizody objadania i oczyszczania w tajemnicy, osoby takie często są w stanie ukrywać swoją chorobę przed innymi przez dłuższy czas. Osoby cierpiące na żarłoczność psychiczną często wykorzystują te zachowania aby zapobiec przybraniu na wadze, stworzyć poczucie kontroli, i/lub traktują je jako sposób radzenia sobie z trudnymi okolicznościami lub sytuacjami.

Opisana i sklasyfikowana przez brytyjskiego psychiatrę Geralda Russela w 1979 roku, Żarłoczność Psychiczna (bulimia nervosa) pochodzi od greckiego określenia znaczącego „wilczy głód”. Jeżeli ty, lub bliska ci osoba cierpi na to zaburzenie odżywiania, szukaj profesjonalnego leczenia zaburzeń odżywiania.

Główne typy bulimii

Istnieją dwa najpopularniejsze typy żarłoczności psychicznej:

Typ przeczyszczający – ten typ bulimii dotyczy większości przypadków osób cierpiących na to zaburzenie odżywiania. W tym przypadku chorzy po okresie objadania się, regularnie prowokują wymioty lub też nadużywają środków przeczyszczających, leków moczopędnych lub lewatyw.
Typ nieprzeczyszczający – w przypadku tego typu bulimii, osoba chora wykorzystuje inne niewłaściwe metody kompensacji za okres objadania się, takie jak intensywne ćwiczenia fizyczne czy post. W tym przypadku prowokowanie wymiotów nie jest regularnie stosowaną formą oczyszczenia.

Przyczyny bulimii

Dokładna przyczyna żarłoczności psychicznej nie jest obecnie znana. Uważa się jednak, że na rozwój tej choroby wpływa wiele czynników, takich jak m.in.: czynniki genetyczne, środowiskowe, psychologiczne oraz kultura. Do głównych przyczyn bulimii należą:

Stresujące przemiany i zmiany życiowe
Doświadczenie przemocy, trauma
Negatywny obraz ciała
Niska samoocena
Zawody lub aktywności skupiające się na wyglądzie/wydajności

Objawy bulimii

Osoba cierpiąca na bulimię może wykazywać różne objawy, a wiele z nich jest bezpośrednim wynikiem wymuszonych wymiotów lub innych form oczyszczania, szczególnie jeśli epizod objadania/oczyszczania powtarza się kilka razy w tygodniowo i/lub dziennie.

Fizyczne objawy tego zaburzenia to:

Ciągłe wahania wagi
Zaburzenia równowagi elektrolitowej, mogące doprowadzić do arytmii serca, zatrzymania akcji serca lub ostatecznie do śmierci
Pęknięte naczynka w oczach
Powiększenie węzłów chłonnych na szyi i wzdłuż linii szczęki
Urazy w jamie ustnej, takie jak skaleczenia śluzówki jamy ustnej lub gardła, spowodowane powtarzającymi się wymiotami
Przewlekłe odwodnienie
Stan zapalny przełyku
Chroniczny refluks żołądka po jedzeniu lub wrzody żołądka
Bezpłodność

Objawy objadania i oczyszczania to:

Znikanie dużej ilości jedzenia
Jedzenie w ukryciu
Brak kontroli podczas jedzenia
Przechodzenie z okresów przejadania się do okresów poszczenia
Częste korzystanie z toalety po posiłkach
Zapach wymiocin

Żarłoczność psychiczna może również doprowadzić do problematycznych napięć pomiędzy bulimikiem a jego rodziną i przyjaciółmi, zwłaszcza, że dana osoba ma nienormalne nawyki żywieniowe i/lub unika aktywności społecznych, aby angażować się w epizody objadania/oczyszczania.

Psychoterapia bulimii

Ponieważ negatywny obraz ciała i niska samoocena są często głównymi czynnikami będącymi podstawą bulimii, ważne jest, aby terapia była połączona z procesem leczenia. Leczenie bulimii zazwyczaj obejmuje:

Przerwanie cyklu objadania/oczyszczania się: pierwszy etap leczenia żarłoczności psychicznej wiąże się ze złamaniem szkodliwego cyklu i odbudowaniem zdrowych nawyków żywieniowych.
Zmiana negatywnego myślenia: następny etap leczenia bulimii skupia się na rozpoznaniu i zmienieniu irracjonalnych przekonań dotyczących wagi, kształtu sylwetki i diety.
Rozwiązanie problemów emocjonalnych: ostatni etap leczenia bulimii skupia się na wyleczeniu emocjonalnych problemów, które mogły być przyczyną rozwoju zaburzenia odżywiania. Leczenie może skupić się wokół stosunków międzyludzkich i może uwzględnić terapię poznawczo-behawioralną, terapie dialektyczno-behawioralną i inne pokrewne terapie.

Przetłumczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/bulimia

24th marzec 2019

Kilka słów o zaburzeniach odżywiania

Większość z nas słyszała o anoreksji albo bulimii. To pierwsze skojarzenia dotyczące zaburzeń odżywiania. Oprócz nich, wyróżnia się jeszcze napadowe objadanie (tzw. BED, binge eating disorder). Większość pacjentów z zaburzeniami odżywiania przykłąda nadmierne znaczenie do kształtu i wagi ciała – w odróżnieniu od braku satysfakcji z wyglądu, co występuje dość często u reszty populacji.

W anoreksji waga pacjentek specjalnie utrzymywana jest dużo poniżej normalnej. Pacjentki te obawiają się przytycia i mogą ‘czuć się grubo’; istnieje tutaj podgrupa pacjentek, które objadają się i wymiotują. Z kolei w bulimii po częstych napadach objadania występują nieodpowiednie zachowania kompensujące (prowokowanie wymiotów, poszczenie, intensywne ćwiczenia fizyczne). Samoocena w bulimii jest zazwyczaj bardzo związana z kształtem i wagą ciała.

Większość osób cierpiących na zaburzenia odżywiania na przestrzeni swojego życia migruje pomiędzy anoreksją a bulimią, tzn. że czasami podejmują działania charakterystyczne dla jednej diagnozy, a czasem dla drugiej. Dodatkowo większość pacjentów (ok. 65% zgłaszających się na terapię) nie spełnia wszystkich kryteriów diagnostycznych dla anoreksji lub bulimii, ale obecne są wyraźne cechy tych zaburzeń. Mówimy wtedy o diagnozie NOS (nietypowe zaburzenie odżywiania). Dlatego też w pracy z zaburzeniami odżywiania przyjmuje się model transdiagnostyczny. Świadczyć to może o podobnych mechanizmach leżących u podstaw różnych typów zaburzeń odżywiania.

By mówić o anoreksji konieczna jest znaczna niedowaga, na której osiągnięciu bardzo zależy danej osobie. Problematyczna jest dla takiego pacjenta perspektywa przybrania na wadze i ewentualna otyłość, a nie jej niedowaga. Dlatego często mimo realnie niskiej wagi, pacjenci postrzegają siebie jako „grubych”. Z kolei to, jak się odżywiają jest motywowane „nieustanną pogonią za szczupłą figurą”. Dotyka ona głównie nastoletnie dziewczyny i młode kobiety, al 1 na 10 przypadków dotyka mężczyzn. Oprócz niedojadania, strategią na osiągnięcie niskiej wagi bywają intensywne ćwiczenia fizyczne. Niektórzy się poszczą. Czasami w przebiegu anoreksji obserwuje się też subiektywne napady objadania (z reguły postronny obserwator nie oceniłby nawet danego posiłku w kategorii objadania, ale pacjent tak je przeżywa), po których następuje przeczyszczanie (za pomocą wywoływania wymiotów, środków przeczyszczających, moczopędnych). Dlatego diagnozując anoreksję wyróżnić można dwie jej postacie:

ograniczającą
z napadami objadania/przeczyszczaniem się

Z kolei by mówić o bulimii konieczne są nawracające napady objadania, którym towarzyszy poczucie utraty kontroli. Dodatkowo występuje przynajmniej jedna skrajna metoda kontrolowania wagi (np. prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, intensywne ćwiczenia, ekstremalna dieta). Podobnie jak w anoreksji samoocena jest w bardzo dużym stopniu uzależniona od wagi i figury. Wykracza to poza zwykłe poczucie, że jest się grubym lub nieszczęśliwym z powodu własnego wyglądu. Nawyki żywieniowe ludzi cierpiących na bulimię są chaotyczne – wszyscy mają obiektywne napady objadania się, jednak napadom tym towarzyszą usilne próby ograniczenia jedzenia – w wielu sytuacjach odżywiają się tak, jak anorektycy.

Dlatego jeśli by się dokładnie przyjrzeć kryteriom diagnostycznym tych dwóch typów zaburzeń odżywiania, okazuje się, że jedynym elementem różnicującym jest waga obniżona o min. 15% w stosunku do normy. Dzieje się tak w anoreksji.

BED charakteryzuje się napadami objadania, po których nie następują zachowana kompensujące, a obawy dotyczące kształtu i wagi ciała nie są podstawową cechą. Ale o tym za kilka dni….

Źródło: „Jak pokonać objadanie się” Ch. Fairburn

Autor: Elżbieta Wojnar-Mróz