Aktualności – Strona 6 – Incognito Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej

18th wrzesień 201826th wrzesień 2018

Czym są mediacje?

Mediacja to dobrowolne , poufne i niesformalizowane pozasądowe postępowanie w sprawach , w których możliwe jest zawarcie ugody , prowadzone miedzy stronami (uczestnikami) określonego sporu przez osobę trzecią – bezstronnego mediatora celem doprowadzenia do ugodowego załatwienia tego sporu.

Główne zasady mediacji:

– bezstronność

– poufność

-dobrowolność

-akceptowalność

– neutralność

Celem mediacji jest wypracowanie rozwiązania satysfakcjonującego strony konfliktu , a nie ustalenie kto ma rację w sporze!

Mediacja pozwala wypracować stronom akceptowalne rozwiązania problemu, dostosowane do ich indywidualnych potrzeb i oczekiwań.

Mediacja przyczynia się do skrócenia okresu trwania postępowania sądowego , jak również do zmniejszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym, realizuje konstytucyjną zasadę dostępu do wymiaru sprawiedliwości , zwaną potocznie prawem do sądu , w praktyce zaś rozumianą nie tylko jako zapewnienie szybkich i niedrogich procedur sądowych , ale także alternatywnych pozasądowych procedur rozwiązywania sporów.

Wszyscy rozwodzący się małżonkowie mają obowiązek przygotowania dla Sądu tzw. Planu Opieki Rodzicielskiej , zawierającego zasady na jakich będą współpracować w kwestii wychowywania wspólnych dzieci, sposobu alimentacji oraz kontaktów dzieci z rodzicem z którym dziecko nie mieszka. W sytuacji kiedy rodzicom trudno się porozumieć, są w konflikcie bądź mają odrębne zdanie – zalecana jest mediacja !

Opracowała: Izabela Górecka

13th wrzesień 201826th wrzesień 2018

Psycholog? Psychoterapeuta? A może psychiatra?

Gdy już podejmujemy decyzję, by porozmawiać ze specjalistą o swoich problemach, pojawia się kolejny kłopot: do kogo się zgłosić? Psycholog? Psychoterapeuta? Psychiatra? Zawody te są ze sobą bardzo często mylone, a czasami w społecznej świadomości funkcjonują jako swoje niemal synonimy. Czym więc tak na prawdę różnią się od siebie te zawody? Czy jest jakakolwiek różnica?

Zacznijmy więc od psychiatry. Jest to lekarz, który wyspecjalizował się w określonej dziedzinie medycyny. Zajmuje się badaniem, zapobieganiem i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych. Spośród wielu specjalistów przychodzących z pomocą osobom z problemami, tylko on może przepisać leki! Bardzo często proponuje się podejście dwutorowe – połączenie farmakoterapii i psychoterapii. Jeśli już podejmujemy decyzję o zażywaniu leków, należy pamiętać o podstawowych zasadach:

Stosujemy się do zaleceń lekarskich – zażywamy zgodnie z dawkowaniem przepisanym przez lekarza. Każdą zmianę dawkowania ustalamy z psychiatrą!
A co się z tym wiąże – zgłaszamy lekarzowi jak się czujemy zażywając dany lek.
Odstawianie leku (w większości przypadków) odbywa się po wcześniejszym ustaleniu z z psychiatrą i (znowu – w większości przypadków) jest to stopniowy proces.

Z kolei psycholog to osoba, która ukończyła studia magisterskie z psychologii. Zakres zadań, którymi może zajmować się psycholog jest bardzo szeroki: od stawiania diagnozy psychologicznej (np. w poradniach), poprzez doradztwo (np. zawodowe albo wychowawcze), współpracę z sądami i policją, po psychologię pracy (np. rekrutacje, poprawa jakości pracy w ramach organizacji) czy nawet psychologię transportu. Psycholog może prowadzić również psychoterapię jeśli ukończył również szkołę psychoterapii w wybranym nurcie.

Psychoterapeuta to najczęściej psycholog, psychiatra albo pedagog, który ukończył dodatkowo szkołę psychoterapii. W Polsce proces kształcenia się psychoterapeutów trwa około 4 lat. Tak więc zarówno psycholog jak i psychiatra mogą być również psychoterapeutami. Jednak nie zawsze tak jest – czasami poprzestają na swoim pierwszym zawodzie. Tacy specjaliści

W zależności od nurtu psychoterapeuta korzysta z innych sposobów pracy z pacjentem. Wybierając psychoterapeutę warto poświęcić chwilę na zrozumienie, czym charakteryzuje się nurt, w którym pracuje dany specjalista. Jest kilka głównych nurtów psychoterapeutycznych: poznawczo-behawioralny(CBT), psychodynamiczny, psychoanalityczny, systemowy, ericksonowski.

Istotne jest również to, czy jego praca jest poddawana superwizjom. Pod tym hasłem kryją się po prostu regularne spotkania terapeuty z innym specjalistą posiadającym certyfikat superwizora. Podczas tych spotkań konsultowana jest praca z pacjentem (z zachowaniem zasad poufności!) w celu zapewnienia wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych.

Opracowała: Elżbieta Wojnar-Mróz

5th lipiec 20181st lipiec 2018

Jak działa terapia poznawczo-behawioralna?

Ulotka została stworzona na bazie materiałów psychoedukacyjnych opracowanych przez Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej. Stanowi źródło podstawowych informacji dla pacjenta oraz osób zainteresowanych tym podejściem w psychoterapii. przeznaczona jest dla osób poszukujących informacji na temat terapii poznawczo-behawioralnej (ang. CBT – Cognitive Behaviour Therapy).

JAK DZIAŁA TERAPIA CBT?:

Po rozłożeniu problemów na mniejsze składniki łatwiej jest je zrozumieć a w konsekwencji rozwiązać!

Aby to osiągnąć najpierw analizujemy sytuację później myśli, uczucia, zachowania i reakcje fizjologiczne

Każdy z tych elementów ma na siebie wpływ. Nasze uczucia i działania wynikają z tego jak interpretujemy sytuację, w której się znajdujemy.

Polega na rozmowie na temat:

• tego, jak postrzegamy samych siebie, świat i innych
• w jaki sposób nasze zachowanie wpływa na nasze myśli i uczucia

Terapia poznawczo- behawioralna składa się z kilku elementów:

diagnoza, rozpoznanie problemów i potrzeb pacjenta
stworzenie planu terapii opartego na teoriach badawczych, modelach poznawczych zaburzeń,
psychoedukacja- najważniejsze, żeby pacjent wiedział jak najwięcej o swoim problemie

Sesje terapeutyczne mogą się odbywać indywidualnie lub w grupach.

TERAPIA INDYWIDUALNA:

• Od kilku do kilkunastu sesji, odbywających się w sposób określony w konkretnych protokołach np. raz na tydzień, raz na dwa tygodnie

• Początkowe sesje dają terapeucie możliwość poznania trudności pacjenta, postawienia diagnozy i zaproponowania planu pracy. Służą one również zweryfikowaniu, czy tego rodzaju terapia jest właściwa dla danego pacjenta, a pacjentowi okazję przekonania się, czy odpowiada mu ta metoda leczenia.

• Terapeuta zadaje pytania dotyczące przeszłości i historii pacjenta. Mimo iż terapia CBT koncentruje się na ‘tu i teraz’, czasem trzeba cofnąć się do przeszłości, aby zrozumieć jej wpływ na chwilę obecną.

• Pacjent decyduje, na czym chce się skoncentrować na każdym etapie terapii.

• Na początku każdego spotkania pacjent i terapeuta omawiają samopoczucie i nastrój pacjenta, czas między sesjami, ćwiczenia między sesjami i ustalają temat sesji

• Podczas sesji, terapeuta pomaga rozłożyć problem na czynniki składowe. W tym celu może on zasugerować ćwiczenia praktyczne np. prowadzenie dziennika zapisu Negatywnych Automatycznych Myśli, co pozwala ujawnić specyficzne schematy myślowe i uczuciowe, odczucia fizyczne i działania. Na tej podstawie pacjent analizuje z terapeutą myśli, uczucia i swoje działania, aby:

zbadać ich przydatność i funkcjonalność
zrozumieć ich wpływ na siebie wzajemnie, oraz na pacjenta.

Kolejny etap terapii to zrozumienie, jak zmienić niepożądane myśli i działania. Co istotne tempo i zakres terapii zależą od pacjenta – terapeuta nie narzuca żadnych działań, na które pacjent nie jest chętny czy gotowy. Jak każde nowe umiejętności- te nabyte podczas terapii również można rozwijać. Dzięki temu zmniejsza się możliwość nawrotu problemów i związanych z nimi objawów. Istotne by pacjent po zakończonej terapii wiedział jakie umiejętności pomogły mu poprawić swoje funkcjonowanie. Dlatego też tak ważne są techniki psychoedukacyjne wykorzystywane w pracy z pacjentem.