Minfulness a nawroty depresji

Umiejętności kontroli uwagi, których uczy medytacja Mindfulness mogą być pomocne w zapobieganiu nawrotom epizodów ciężkiej depresji. Ich teoria przetwarzania informacji sugeruje, że osoby, które doświadczyły tej choroby są podatne na jej nawroty za każdym razem, gdy napotykają na przeciwności losu, jako że mogą one wywołać schematy myślowe podobne do tych, które towarzyszyły pacjentowi w trakcie choroby i wytworzyć nowe stany depresyjne. Terapia poznawcza związana z Mindfulness (MBCT) zawiera elementy terapii poznawczej, które ułatwiają zdystansowane się od swoich myśli. Używa stwierdzeń takich jak: „myśli nie są faktami” oraz „nie jestem swoimi myślami”. To podejście jest skutecznie również w przypadku występowania emocji i doznań cielesnych. MBCT ma na celu zapobieganie nawrotom depresji. Stosuje się ją poprzez uczenie osób, które wcześniej na nią cierpiały, żeby nie osądzać zaobserwowanych myśli i uczuć oraz postrzegać je po prostu jako zdarzenia psychiczne, które przychodzą i odchodzą, a nie jako aspekty ich samych ani nie jako dokładne odzwierciedlenie rzeczywistości.

Źródło: Mindfulness Training as a Clinical Intervention: A Conceptual and Empirical Review Ruth A. Baer, University of Kentucky

 

Tłumaczenie: Paulina Mandla

Trening uważności (Mindfulness)

Można wyróżnić wiele metod opartych na koncentracji, które w swojej praktyce wykorzystują utrzymywanie skupienia na pojedynczym bodźcu, takim jak: słowo (np. mantry), dźwięk, przedmiot lub wrażenie, a gdy tylko uwaga się rozproszy, praktykujący powraca myślami do obiektu, na którym się koncentruje. Nie przywiązuję się jednak wagi do natury rozproszenia. Z kolei medytacja Mindfulness polega na świadomym i pozbawionym uprzedzeń zwracaniu uwagi na wewnętrzne i zewnętrzne doświadczenia zachodzące w chwili obecnej. Jej korzeni możemy doszukiwać się w Buddyzmie, a konkretniej we wschodnich praktykach medytacyjnych. Stąd trening Mindfulness polega na praktykowaniu medytacji, bez uwzględniania aspektów religijnych. Pomaga w redukcji problematycznych stanów psychicznych, takich jak: ból, stres, lęk, nawroty depresji czy zaburzeń odżywiania. Jako że jest głównym składnikiem terapii dialektyczno-behawioralnej, wykorzystuje się go w leczeniu zaburzeń typu Borderline.

Istnieją praktyki, które pomagają w osiągnieciu Mindfulness. Jedni zachęcają do skupienia uwagi na wewnętrznych doświadczeniach, które towarzyszą nam w każdym momencie życia. Możemy to robić poprzez świadome odczuwanie swojego ciała i obserwowanie przepływających myśli. Inni twierdzą, że kluczem do osiągnięcia tej umiejętności jest skupienie się na otoczeniu: jego wyglądzie i na występujących w nim dźwiękach. Wszyscy zgadzają się co do tego, że Mindfulness powinno być praktykowane z podejściem pełnym akceptacji i bez prób oceniania i nadawania etykietek.

Podczas tej praktyki w umyśle mogą pojawiać się różne zjawiska np. spostrzeżenia, emocje czy doznania. Są one uważnie obserwowane, ale nie należy ich oceniać jako złych lub dobrych, fałszywych lub prawdziwych, zdrowych lub chorych, ważnych lub nieważnych. Zamiast tego warto obserwować te bodźce, pozwalać im przychodzić i odchodzić, ale bez oceniania ich.

Źródło: Mindfulness Training as a Clinical Intervention: A Conceptual and Empirical Review Ruth A. Baer, University of Kentucky

 

Tłumaczenie: Paulina Mandla

Ta strona używa ciasteczek (cookies) dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close