listopad 2019 – Incognito Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej

24th listopad 20194th grudzień 2019

incoKids

Współczesność stawia wiele wyzwań przed nami – niezależnie od tego ile mamy lat. Badania pokazują, że coraz większa ilość dzieci i młodzieży potrzebuje pomocy specjalistów. Coraz to nowe wyzwania stają też przez rodzicami w sferze wychowania. Często pada pytanie o to, jak budować zdrową relację z dzieckiem z równoczesnym zachowaniem odpowiednich granic. Jak w tym codziennym pędzie budować relacje interpersonalne? Jak dbać o siebie? Jak radzić sobie z kolejnymi trudnościami, które nas spotykają? Część tych pytań jest uniwersalna – niezależnie od tego w jakim jesteśmy wieku.

Odpowiadając dlatego na Państwa potrzeby, dążyliśmy do stworzenia zespołu terapeutycznego specjalizującego się w pracy z dziećmi i młodzieżą. Istotne dla nas było, by specjaliści Ci mogli wesprzeć zarówno dzieci jak i rodziców, oraz by odbywało się to w różnych formach. Dlatego też powstało incoKids (https://www.incokids.pl/ ). Część Incognito CTPB, która specjalizuje się w terapii dzieci i młodzieży. Oprócz indywidualnych spotkań terapeutycznych, istnieje możliwość uczestniczenia w warsztatach albo seminariach poruszających m.in. kwestie związane z wychowaniem dzieci, budowaniem ich poczucia własnej wartości, komunikacją z potomstwem.

18th listopad 20193rd grudzień 2019

Kontynuując temat równowagi w życiu

Ostatnio na chwilę zatrzymaliśmy się nad pojęciem, z którym większość z nas się zetknęła: work-life balance (WLB), czyli równowaga między życiem osobistym i zawodowym. Pamietając, że jednym z istotniejszych wyznaczników istnienia tej harmonii jest poczucie satysfakcji z życia, zerknijmy pobieżnie jak to można osiągnąć.

Poczucie sprawowania kontroli nad swoim życiem, nad kierunkiem w jaki ono zmierza oraz nad proporcją jego części składowych , jest niezwykle istotne dla poziomu satysfakcji z życia. Zgodnie z indywidualną hierarchią wartości w całkowicie unikatowy sposób będzie rozkładać się waga różnych obszarów naszego życia. Niezwykle trudno jest jednak to zauważyć, i zaakceptować, że konsekwencją poświęcania dużej ilości czasu na życie rodzinne najprawdopodobniej będzie inne tempo rozwoju zawodowego, aniżeli u osoby dla której praca jest na pierwszym miejscu. Brzmi to jak truizm, ale wielu z nas mimo wszystko usiłuje zrealizować się w każdym z obszarów na 100% (być najlepszym w swojej dziedzinie, sprostać wszystkim oczekiwaniom przełożonych, partnera/partnerki, spędzać dużo (i dobrze) czasu z dziećmi i przyjaciółmi, uczyć się nowych języków, podróżować co weekend w nowe miejsca, odwiedzać nowe kluby, być na bieżąco z nowinkami ze świata kultury i nauki….. ). A przy tym wszystkim jeszcze mieć czas i siłę na wypoczynek i zadbanie o zdrowie fizyczne. Wiemy, że to nie jest realny plan. A mimo to, oczekujemy od siebie, że będziemy potrafili każdy element układanki naszego życia wypełniać na takim samym wysokim poziomie. Dopóki nie zaakceptujemy tego faktu, dopóty napięcia wynikające z codziennej żonglerki tymi elementami będą obarczone coraz to kolejnymi konsekwencjami fizycznymi, emocjonalnymi albo społecznymi. Warto dlatego pamiętać, że nasze potrzeby i wartości są bardzo cennym drogowskazem w kierunku utrzymania równowagi między życiem osobistym a pracą.

Niezwykle istotna w utrzymywaniu równowagi między życiem osobistym a zawodowym jest elastyczność!!! Odstępstwa od zasad są normą!!! Usilne dążenie do tego, by rozdzielić te obszary, często rodzi jeszcze więcej napięcia. Nie zawsze można wychodząc z pracy całkiem o niej zapomnieć. I nie zawsze też potrafimy się w pełni skupić na wykonywaniu obowiązków. Istotne, by w ogólnym rozrachunku mieć poczucie, że to my jesteśmy kapitanem na swoim statku. Że życie, które wiedziemy jest dla nas satysfakcjonujące. Niekoniecznie zawsze szczęśliwe, ale satysfakcjonujące (Jakkolwiek lubię swoją pracę, nie jestem szczęśliwa poświęcając weekend na doszkalanie się. Prawdopodobnie więcej radości dałoby mi spędzenie tego czasu z bliskimi. Ale praca i rozwój zawodowy jest dla mnie ważny.) Dlatego też tak kluczowe jest przekonanie, że mimo nieznacznego zbaczania z kursu, zmierzamy w kierunku, który sobie sami obraliśmy, który jest zgodny z tym co dla nas ważne. Wtedy można mówić o WLB

Autor: Elżbieta Wojnar-Mróż

9th listopad 20193rd grudzień 2019

Kilka słów o zachowaniu równowagi między życiem osobistym i zawodowym

Work-life balance (WLB), równowaga między życiem zawodowym i osobistym. Czyli jak żonglować wszystkimi sferami swojego życia i nie zwariować… A właściwie jak sprawić, by życie zawodowe i prywatne było spójne oraz zgodne z naszymi zasadami i wartościami. Pamiętaj, że jedynym wyznacznikiem WLB jest poziom Twojej satysfakcji!!! Dążymy do sytuacji, w której praca będzie zharmonizowana z innymi aspektami naszego życia.

Konsekwencje dysharmonii to np. stres, pracoholizm, wypalenie zawodowe, pogorszenie relacji z bliskimi, nadużywanie substancji psychoaktywnych lub uzależnienia, zaburzenia nastroju (np. depresja), zaburzenia snu, zaburzenia lękowe, dolegliwości somatyczne np. bólowe.

Skąd wiadomo, że stąpamy po cienkiej linie?

Objawy fizyczne:

– Ogólne bóle, bóle głowy – Napięcie mięśni – Dzwonienie w uszach

– Spocone dłonie – Zmęczenie, wyczerpanie – Drżenie

– Zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała – Rozstrój żołądka

– Biegunka lub zaparcia – Nudności, zawroty głowy – Spadek libido

– Częste przeziębienia – osłabienie odporności – Wypadanie włosów

Psychiczne i emocjonalne objawy:

– Trudności w podejmowaniu decyzji –Utrata poczucia humoru – Osłabienie koncentracji i pamięci

– Utrata wiary w siebie – Drażliwość – Niepotrzebne obawy, niepokój i lęk

– Wahania nastroju – Zły humor – Pobudzenie, niezdolność do relaksu

– Uczucie przytłoczenia – Poczucie samotności i izolacji – Ogólne niezadowolenie

Behawioralne objawy

– Kompulsywne jedzenie (spożywaniu dużych ilości pokarmu w niekontrolowany sposób) – Krytyczny stosunek do innych

– Wybuchowe reakcje – Częste zmiany pracy – Skłonność do działań impulsywnych

– Wzrost spożycia alkoholu lub narkotyków – Wycofanie z relacji lub sytuacji społecznych

– Spanie zbyt dużo lub zbyt mało – Izolowanie się od innych – Zachowania nerwowe (np. obgryzanie paznokci), tiki nerwowe

UWAGA!!!

W 2010r w Polsce w próbie 10 tysięcy badanych (18-64 r.ż.) u 23,4% rozpoznano w ciągu życia przynajmniej jedno z 18 zaburzeń klasyfikowanych w ICD-10 (Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób). A od tego badania minęlo już 9 lat….

Pamiętajmy, że przewlekły stres (a źródłem takiego może być dysharmonia między życiem zawodowym a osobistym), bywa czynnikiem spustowym albo czynnikiem podatności w wielu zaburzeniach!

Autor: Elżbieta Wojnar-Mróz