Miesiąc: maj 2019

Jadłowstręt psychiczny jest obecnie najbardziej śmiertelną chorobą psychiczną, jednak poszukiwanie metod leczenia nadal pozostaje wyzwaniem. Niestety wiele osób zmagających się z anoreksją może przez lata cierpieć z powodu tej choroby, zanim zacznie szukać pomocy w leczeniu.

Wydłużony okres aktywnego kontynuowania zachowań związanych z anoreksją może mieć wyniszczające konsekwencje, które będą miały wpływ na ciało i umysł.

Im dłużej ciało i umysł pozbawione są kluczowych składników odżywczych, tym gorsze są objawy zaburzenia odżywiania, takie jak zaburzony obraz własnego ciała, strach przed jedzeniem i inne.

Zrozumienie długotrwałych skutków

Wyparcie, często wiążące się z anoreksją, może utrudnić chorej osobie dostęp do leczenia przy pierwszych objawach choroby. W dodatku, ze względu na fakt, że zaburzenia odżywiania są często ukrywane i trzymane w tajemnicy, osoba cierpiąca na anoreksję może starać się dalej funkcjonować w sposób tak normalny jak to tylko możliwe.

Jest to bardziej typowe dla osób dorosłych chorujących na anoreksję, które nie wyobrażają sobie rezygnacji ze swoich obowiązków w celu szukania leczenia. Mogą do nich należeć m.in.: wychowanie dzieci, utrzymanie pracy, nauka, kariera, interesy itd.

Zagrożeniem wynikającym z wydłużania leczenia anoreksji są konsekwencje będące skutkiem długotrwałego angażowania się w zachowania związane z zaburzeniami odżywiania. Przewlekłe niedożywienie wynikające ze ścisłego ograniczenia spożycia kalorii może prowadzić do uszkodzenia mózgu i ogólnego wyniszczenia organów.

Wiele osób cierpiących na przewlekłą anoreksję, w pewnym stopniu doświadczyły również zaburzeń żołądkowo-jelitowych, obejmujących silne wzdęcia, zaparcie, niestrawność, zespół złego wchłaniania, wczesne uczucie sytości i inne.

Przewlekłe odwodnienie i niedożywienie może drastycznie wpłynąć na inne ważne organy, m.in. serce, wątrobę oraz nerki. W zasadzie, u wielu osób zmagających się z anoreksją, może wystąpić niewydolność serca oraz powikłania układu krążenia. Jednak to anoreksja jest zazwyczaj podstawową przyczyną tych problemów.

Inne fizyczne skutki uboczne obejmują zanik mięśni i tkanki kostnej, które występują gdy organizm nie otrzymuje odpowiedniej ilości składników odżywczych aby utrzymać organizm we właściwej kondycji. U wielu osób zmagających się z anoreksją może wystąpić pewien stopień osteopenii lub osteoporozy, zwiększając tym samym ryzyko złamań lub pęknięć.

Do innych długotrwałych skutków występujących u kobiet należy zanik prawidłowej menstruacji, trudności z zajściem w ciążę, bezpłodność i inne. Kobieta z anoreksją może zmagać się z wydłużonym czasem zajścia w ciążę i szukać sposobów na leczenie bezpłodności, bez uwzględnienia głównej przyczyny jaką jest zaburzenie odżywiania.

Osoba chorująca na anoreksje, po przewlekłej walce z chorobą, doświadczy również osłabiającego wpływu na zdrowie psychiczne. Mogą wystąpić zbieżne stany lękowe, depresja, dysmorfofobia i inne behawioralne problemy zdrowotne.

Anoreksja ma również wpływ na inne aspekty życia, takie jak związki, umiejętność nawiązania więzi społecznych, utrzymanie posady, utrzymanie finansów na odpowiednim poziomie i wiele innych. U osób cierpiących na anoreksję występuje również wyższe ryzyko popełnienia samobójstwa, do którego może dojść w przypadku braku interwencji i leczenia.

Szukanie pomocy zanim będzie za późno

Wiele osób zmagających się z anoreksją często trafia do gabinetów lekarzy, albo nawet przychodni lub szpitali, aby leczyć objawy związane z zaburzeniem odżywiania. Zwiększanie świadomości, zrozumienia i edukacji wśród lekarzy może pomóc w lepszym stopniu ocenić, rozpoznać, zdiagnozować i leczyć anoreksję, gdy objawia się ona w inny sposób.

Jak wspomniano wyżej, osoba chorująca na anoreksję może szukać pomocy w leczeniu bezpłodności, pęknięć kości, bólu w klatce piersiowej i wielu innych, chociaż to zaburzenie odżywiania jest podstawowym powodem tych objawów.

Choć istnieje wiele trudności z uzyskaniem pokrycia za leczenie anoreksji z ubezpieczenia zdrowotnego, nie powinno to zniechęcić przed szukaniem profesjonalnej pomocy. Uciążliwe objawy nie ustąpią i będą narastać im dłużej dana osoba choruje na anoreksję.

Jeżeli ty, lub ktoś z bliskich ci osób zmaga się z tą trudną chorobą, niezwłocznie zacznij szukać pomocy. Rozważ zgłoszenie się do centrum leczenia zaburzeń żywienia lub profesjonalisty, który pomoże ci lepiej zrozumieć jakie leczenie jest niezbędne w celu wyleczenia i remisji z anoreksji. Niezależnie jak długo zmagasz się z tą chorobą, istnieje nadzieja na wyzdrowienie.

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/blog/long-term-effects-anorexia-nervosa

Jadłowstręt psychiczny jest psychicznym i potencjalnie śmiertelnym zaburzeniem odżywiania. Cechą typową dla osób chorujących na anoreksję jest ekstremalnie niska waga ciała w stosunku do wzrostu i typu sylwetki.

Powszechnie określany jako BMI (ang. Body mass index – wskaźnik masy ciała) jest narzędziem, które lekarze często stosują, aby ocenić stosowność masy ciała osoby zmagającej się z zaburzeniami odżywiania. Dodatkowo w zdiagnozowaniu anoreksji może pomóc obserwacja nawyków żywieniowych, aktywności fizycznej oraz cech indywidualnych. Osoby cierpiące na anoreksję często obawiają się przybrania na wadze i mają zaburzony obraz swojego ciała. Często wierzą, że wyglądają na dużo cięższe niż są w rzeczywistości.

Ponadto kobiety i mężczyźni chorujący na to zaburzenie odżywiania charakteryzują się obsesją na punkcie szczupłej sylwetki i nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Określenie „jadłowstręt psychiczny” stosuje się zamiennie z anoreksją.

Główne typy anoreksji

Istnieją dwa powszechne znane rodzaje anoreksji:

• postać z przeczyszczaniem się – osoba zmagająca się z tą odmianą anoreksji wykonuje czynności oczyszczające po jedzeniu. Zmniejsza to obawy związane z przybraniem na wadze i kompensuje poczucie winy dotyczące spożywania zakazanego, albo ściśle ograniczanego jedzenia. Do zachowań kompensacyjnych należą nadmierne ćwiczenia, wymioty lub spożywanie środków przeczyszczających.

• Postać ograniczająca się – osoba chorująca na anoreksję restrykcyjną jest często postrzegana jako osoba bardzo zdyscyplinowana. Osoby takie ograniczają ilość pokarmów, kalorii, a także często produkty z wysoką zawartością tłuszczu lub cukru. Spożywają dużo mnie kalorii niż jest to potrzebne w celu zachowania zdrowej wagi. Jest to straszna forma samogłodzenia się.

Niezależnie od obserowanej postaci anoreksji, obserwuje się wiele wspólnych mechanizmów m.in.: irracjonalny strach przed przybraniem na wadze i nieprawidłowe nawyki żywieniowe.

Przyczyny anoreksji:

Mówi się, że w przypadku zaburzeń odżywiania to genetyka ładuje magazynek, a środowisko ciągnie za spust. To zaburzenie odżywiania bazuje na genetycznych predyspozycjach, cechach indywidualnych oraz środowisku.

Przykłady przyczyn środowiskowych mogących wpłynąć na rozwój tej choroby to:

• Wpływ mediów popularyzujących szczupłą sylwetkę, które nieustannie utrwalają stereotyp szczupłej osoby jako ideału

• Zawody promujące szczupłą sylwetkę i utratę wagi, takie jak balet czy modeling;

• Rodzinne lub dziecięce traumy: doświadczone w dzieciństwie molestowanie seksualne, przewlekła trauma;

• Presja wśród przyjaciół i współpracowników aby być szczupłym lub seksownym;

Do przykładów przyczyn biologicznych należą:

• Zaburzenia gospodarki hormonalnej;

• Genetyka (związek między anoreksją a genetyką nadal podlega intensywnym badaniom, jednak wiemy, że ma ona wpływ na rozwój choroby);

Objawy anoreksji:

Jadłowstręt psychiczny może się objawiać za pomocą jednego lub wielu objawów, takich jak:

• Chroniczne restrykcyjne odżywianie bądź bycie na diecie;

• Gwałtowny spadek wagi lub szczególnie niska waga i wycieńczenie organizmu;

• Obsesja na punkcie ilości kalorii i zawartości tłuszczu w jedzeniu ;

• Rytualne nawyki żywieniowe, takie jak krojenie jedzenia w małe kawałeczki, jedzenie w samotności i/lub chowanie jedzenia;

• Ciągła obsesja na punkcie jedzenia, przepisów, czy gotowania; osoba może gotować skomplikowane dania dla innych lecz sama zwleka/powstrzymuje się od jedzenia;

• nienaturalny brak miesiączki bądź utrata trzech cyklów miesiączkowych;

• Depresja lub letarg

• Pojawienie się lanugo: miękkich delikatnych włosków rosnących na twarzy i ciele;

• Zgłaszane uczucie chłodu, w szczególności w kończynach;

• Wypadanie bądź przerzedzenie się włosów;

• Unikanie interekacji społecznych (z rodziną, przyjaciółmi). Izolacja i wycofanie;

To czym się różni bycie na diecie od anoreksji? Kiedy dbanie o swoją sylwetkę, wagę staje wkracza w obszar zaburzeń odżywiania?

Choć restrykcyjne nawyki żywieniowe, które charakteryzują anoreksje, są podobne do zachowań typowych dla bycia na diecie, istnieją znaczące różnice pomiędzy nimi.

Skutki ekstremalnych zachowań wynikających z tej choroby są dużo bardziej wyniszczające i niosą za sobą większe konsekwencje niż skutki jakiejkolwiek diety.

Podczas gdy niektóre osoby mogą być na diecie po to, aby kontrolować wagę, jadłowstręt psychiczny jest często próbą przejęcia kontroli nad swoim życiem i emocjami, w szczególności w świetle traumatycznych wydarzeń lub chaotycznego środowiska.

Podczas gdy dla niektórych osób głównym celem diety jest zmniejszenie wagi, w przypadku anoreksji osoby te mogą być na diecie, ponieważ uważają utratę wagi za sposób osiągnięcia szczęścia i samodoskonalenia się.

Odstępstwo od diety nie wiąże się z takimi konsekwencjami w przeżywaniu i funkcjonowaniu jak przy anoreksji – nie odczuwamy wtedy niemal przymusu dotyczącego naprawienia karastrfalnego błędu, poczucie winy nie przygniata nas do ziemi. Źle nam z faktem niezastosowania się do zaleceń dietetycznych, ale nie zaczynamy myśleć o sobie w kategoriach „najgorszy człowiek świata”, „idiota”, „beznadziejna istota”. A tak się dzieje, gdy mamy do czynienia z zaburzeniem odżywiania.

Leczenie anoreksji

W leczeniu anoreksji zalecane jest szukanie pomocy wśród wykwalifikowanej ekipy specjalistów zajmujących się zaburzeniami żywienia, składającej się z terapeutów, lekarzy i dietetyków. Na skuteczne całościowe leczenie anoreksji, składają się trzy konieczne elementy:

• Leczenie: najważniejszą rzeczą w leczeniu jadłowstrętu psychicznego jest skupienie się na wszystkich poważnych problemach zdrowotnych, które mogły wyniknąć ze złych nawyków żywieniowych, takie jak niedożywienie, zaburzenie równowagi elektrolitowej, brak miesiączki i niestabilne bicie serca;

• Żywienie: ten element obejmuje odbudowanie wagi, wprowadzenie indywidualnego planu żywienia i nadzór nad nim, edukowanie nt. zdrowych nawyków żywieniowych;

• Terapia: celem tej części leczenia jest rozpoznanie wewnętrznych problemów związanych z zaburzeniem odżywiania, rozwiązanie i wyleczenie problemów wynikających z traumatycznych doświadczeń życiowych, nauczanie się zdrowych metod radzenia sobie z problemami oraz dalszy rozwój umiejętności wyrażania emocji i radzenia sobie z nimi;

Przetłumaczył: Anna Urlik

Źródło: https://www.eatingdisorderhope.com/information/anorexia