styczeń 2019 – Incognito Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej

28th styczeń 201926th styczeń 2019

Kiedy martwienie się jest pomocne?

Wiele osób zgadza się ze stwierdzeniem, że martwienie się jest bezużyteczne, a czasem nawet destrukcyjne. Mamy jednak też szereg przykładów dotyczących tego, co się dzieje, kiedy nie „martwimy się o przyszłość” i w efekcie jest nieprzygotowany na kłopoty, które mogły być do przewidzenia.

Gdzie więc przebiega granica między konstruktywnym i niekonstruktywnym martwieniem się?

JAŁOWE ZAMARTWIANIE	OWOCNE ZAMARTWIANIE
Skupianie na odległych scenariuszach wydarzeń typu „A co będzie, jeśli…?”	Skupianie się na bliższych w czasie, realnych problemach
Skupianie się na wyobrażonych problemach, nad którymi nie panujemy i na które mamy niewielki wpływ	Skupianie się na rzeczywiście zbliżających się problemach, nad którymi możemy jakoś zapanować albo mieć na nie wpływ
Skłonność do skupiania się na tym, jak przygnębieni będziemy, jeżeli to, czym się martwimy, rzeczywiście nastąpi	Większe skupianie się na rozwiązaniu problemu wywołującego zmartwienie
Nieprzyjmowanie żadnego rozwiązania problemu wywołującego zmartwienie, bo żadne nie może być skuteczne	Możliwość wypróbowania i oceny niezupełnie doskonałych rozwiązań problemu wywołującego zmartwienie
Nieustępliwe dążenie do poczucia bezpieczeństwa i pewności co do wyobrażonych następstw	Gotowość do podejmowania rozsądnego ryzyka i znoszenia niepewności
Bardzo zawężone i nadmiernie skupianie się na wyobrażonym zagrożeniu albo najgorszym możliwym scenariuszu wydarzeń (tzw. katastrofizacja)	Obszerniejsze, bardziej zrównoważone uwzględnianie wszystkich aspektów problemu wywołującego zmartwienie; zdolność dostrzegania pozytywnych, negatywnych albo nieszkodliwych aspektów sytuacji
Poczucie bezradność i niemożności poradzenia sobie z sytuacją martwienia się	Większe zaufanie do własnych możliwości poradzenia sobie z sytuacją martwienia się
Silny lęk lub przygnębienie	Słaby lęk lub przygnębienie

Źródło: „Zaburzenia lękowe” D. Clark, A. Beck

24th styczeń 201924th styczeń 2019

Serdecznie zapraszamy na warsztaty dla rodziców!

WARSZTATY DLA RODZICÓW

JAK ZROZUMIEĆ I DOGADAĆ SIĘ ZE SWOIM NASTOLATKIEM?

PODCZAS WARSZTATU DOWIEMY SIĘ DLACZEGO BYCIE NASTOLATKIEM I RODZICEM NASTOLATKA BYWA TAKIE TRUDNE.

JAKIE SĄ BIOLOGICZNE ŹRÓDŁA PROBLEMÓW ZWIĄZANYCH Z TYM OKRESEM ŻYCIA, CZYLI JAK DZIAŁA MÓZG NASTOLATKA I CZY TO NA PEWNO TYLKO „HORMONY”.
POROZMAWIAMY O TYM, CZEGO CHCEMY DLA NASZYCH DZIECI. JAKIE OBAWY I PRZEKONANIA TOWARZYSZĄ „WYCHOWYWANIU” NASTOLATKÓW. I JAK TE PRZEKONANIA MOGĄ WPŁYWAĆ NA NASZĄ RELACJĘ Z NIMI.
ORAZ JAK ROZMAWIAĆ- JAK MOŻNA DOGADAĆ SIĘ Z DZIECKIEM, KTÓREGO NIE DA SIĘ JUŻ WYCHOWYWAĆ.

ZAPRASZAMY!

KIEDY? 10 MARCA 2019 GODZINA 09:00-12:00,
GDZIE? SIEDZIBA INCOGNITO CENTRUM TERAPII POZNAWCZO BEHAWIORALNEJ W GLIWICACH, UL. MŁYŃSKA 1 / 2
ILE? KOSZT: 100 ZŁ (W CENIE POCZĘSTUNEK I NAPOJE).
LICZBA MIEJSC OGRANICZONA!
ZAPISY: TELEFONICZNIE: 509843185, MAILOWO: PIEKOS.JUSTYNA@GMAIL.COM

PROWADZĄCE:

JUSTYNA PIĘKOŚ

PSYCHOLOG DZIECIĘCY, CERTYFIKOWANA PSYCHOTERAPEUTKA POZNAWCZO BEHAWIORALNA. PRACUJE Z NASTOLATKAMI, DOŚWIADCZAJĄCYMI RÓŻNYCH PROBLEMÓW W RELACJACH, PROBLEMÓW ZWIĄZANYCH Z PRZEŻYWANIEM SILNEGO STRESU, CIERPIĄCYCH NA DEPRESJĘ. PRACUJE TEŻ Z RODZICAMI, ABY WSPIERAĆ ICH W UŚWIADAMIANIU SOBIE CELÓW I WARTOŚCI WAŻNYCH DLA SWOICH DZIECI I W NAUCE LEPSZYCH STRATEGII ICH OSIĄGANIA. W RELACJACH Z DZIEĆMI (A RACZEJ W OGÓLE Z LUDŹMI) WAŻNE SĄ DLA NIEJ WARTOŚCI PRZEKAZYWANE W KSIĄŻKACH JESPERA JUULA. PRYWATNIE MAMA TYMONA I HELENKI.

KATARZYNA DZIDUCH

PSYCHOLOG, CERTYFIKOWANY PSYCHOTERAPEUTA POZNAWCZO-BEHAWIORALNY. NA CO DZIEŃ PRACUJĘ W SZKOLE Z MŁODZIEŻA. W SWOJEJ PRACY ZAWODOWEJ PROBLEMAMI PRZYPADAJĄCYMI NA OKRES DOJRZEWANIA.

16th styczeń 201913th styczeń 2019

O martwieniu się kilka słów – cz.2

Kilka dni temu zastanawialiśmy się nad tym, co sprawia, że całkowicie naturalny proces martwienia się w pewnym momencie zaczyna przeszkadzać w funkcjonowaniu. Wyodrębniliśmy kilka czynników przyczyniających się do utrzymywania zamartwień.

Dziś idąc dalej tym tropem chciałam przytoczyć przykład, którym posługuje się D. Clark i A. Beck w książce pt. „Zaburzenia lękowe”.

Gdyby sobie wyobrazić, że pracujemy w firmie, która ,a duże trudności finansowe i z tego powodu zwolniła wielu pracowników, to zupełnie naturalną i realistyczną rzeczą jest myślenie: „Czy będę następny? Czy ja też stracę pracę?” Ale od sposobu, w jaki będziemy myśleć o tej sytuacji, zależy czy normalne martwienie przekształci się w trudny do opanowania stan zamartwienia. Gdyby przełożyć czynniki, o których ostatnio pisałam, na sposób analizy tej sytuacji, to mogłoby to wyglądać jak poniżej.

Może zaczniesz od katastrofizowania, myśląc tylko o 20% osób, które zostały zwolnione, pomijając tych, którzy nadal pracują. Może trudno jest Ci uznać, że przyszłość jest niepewna i nie da się jej poznać, że zarówno korzystne jak i niepomyślne wydarzenia zachodzą niezależnie od nas i nie mamy możliwości ich przewidzenia. Można też nieustannie powtarzać sobie, że nienawidzę ryzyka, a w efekcie bez końca będziesz myśleć o tym, jak poradzisz sobie bez pracy. Jest duża szansa, że wszystkie pomysły, na które wpadniesz, wydadzą ci się przerażające i niezadowalające. Tym większa jest wtedy szansa, że nadal będziesz o tym myśleć. Równolegle, bardzo starasz się nie martwić, ale nie można przestać, a to zaczyna jeszcze bardziej niepokoić i zniechęcać. Często pojawia się przekonanie, że należy martwić się możliwością utraty pracy, by być przygotowanym na najgorsze (by nie dać się zaskoczyć). Ale zmartwienie nie ustępuje i zaczyna mu jeszcze towarzyszyć niepokój o to, jak wpływa na zdrowie i sprawność w pracy. Martwisz się, że tak bardzo będziesz się martwił, że zamartwianie doprowadzi do tego, czego najbardziej obawiasz się – do utraty pracy. I tak grzęźniesz w patologicznym procesie martwienia się.

Terapia poznawcza jest więc w dużej mierze ukierunkowana na główne cechy procesu martwienia się, które go nasilają. Głównym celem jest nauczenie się rozmaitych strategii zmierzających do lepszego panowania nad zamartwianiem.

Źródło: David A. Clark, Aaron T. Beck „Zaburzenia lękowe. Podręcznik z ćwiczeniami opartymi na terapii poznawczo-behawioralnej”

Autor: Elżbieta Wojnar-Mróz

13th styczeń 2019

Kilka słów o martwieniu się

Martwić się możemy różnymi rzeczami: począwszy od błahych codziennych czynności (np. czy zdążę na umówioną porę do kosmetyczki), poprzez poważne tragedie osobiste (np. śmiertelna choroba moja lub bliskich), aż po wielkie problemy świata ( np. globalne ocieplenie).

Czym tak naprawdę jest martwienie się?„(…)to uporczywy, powtarzający się i niekontrolowany ciąg myśli, tóy skupia się głównie na niepewności jakiś przyszłych negatywnych lub zagrażających następstw, i w którym człowiek rozważa różne rozwiązania problemu, ale nie ogranicza znacznego poczucia niepewności dotyczącego możliwego zagrożenia.”

Martwienie się jest w pewnym stopniu normalnym elementem codzienności. Przyjrzyjmy się jednak takim elementom tego zjawiska, które wyjaśniają jego nadmiarowość, uporczywość i niemożność zapanowania nad nim.

katastrofizacja skupianie się tylko na możliwości bardzo negatywnych, budzących niepokój albo zagrażających następstw.
nasilony lęk proces martwienia się związany z własnym poczuciem lękowości i nerwowości, które łączą się z objawami fizycznymi (np. napięciem mięśni, wzmożoną potliwością, uczuciem gorąca i zimna)
nietolerancja niepewności trudność w zaakceptowaniu niepewności przyszłych zdarzeń i wobec tego dążenie do upewnienia się, że wyobrażona, budząca strach katastrofa nie nastąpi
trudność z zaakceptowaniem ryzyka próba wyeliminowania albo zminimalizowania jakiejkolwiek możliwości przyszłego niebezpieczeństwa, rozczarowania lub niepowodzenia
daremne rozwiązywanie problemów wielokrotne wysiłki zmierzające do przygotowania skutecznej reakcji na wyobrażona katastrofę przy poczuciu niezadowolenia z każdego wymyślonego rozwiązania
dążenie do doskonałości próba znalezienie doskonałego rozwiązania dla wyobrażonego negatywnego zdarzenia, które to rozwiązanie przyniesie ulgę i poczucie osobistego bezpieczeństwa
nieudane panowanie nad zamartwieniami wielokrotne wysiłki zmierzające do powstrzymywania zamartwień, które w rzeczywistości są nie tylko nieskuteczne ale po prostu nasilają martwienie się.
dysfunkcyjne przekonania związane z martwieniem się nieprzystosowawcze przekonania na temat pozytywnych i negatywnych skutków martwienia się i niemożności zapanowania nad nim
martwienie się martwieniem gdy martwimy się tym, że nie potrafimy zapanować nad martwieniem się, to cały proces się nasila.

Poprzestańmy na chwilę na teorii 🙂 Za kilka dni przełożymy to na przykład z życia wzięty.

Źródło: David A. Clark, Aaron T. Beck „Zaburzenia lękowe. Podręcznik z ćwiczeniami opartymi na terapii poznawczo-behawioralnej”

Autor: Elżbieta Wojnar-Mróz